ร้อยเล่ห์เสน่ห์นางร้าย

เมื่อนางร้ายสาวสวยอย่างปุษยาหว่านเสน่ห์ใส่บิดาเขา ปฏิบัติการขัดขวางทุกวิถีทางจากตรัยคุณจึงเริ่มต้นขึ้น พร้อมกับความรู้สึกดีๆ ที่ค่อยๆ ก่อตัวอย่างช้าๆ โดยที่ชายหนุ่มไม่ทันรู้ตัว จนเมื่อเกิดเรื่องร้ายขึ้นกับเธอหลายต่อหลายครั้ง เขาถึงได้ตระหนักรู้ว่าหลงเสน่ห์นางร้ายอย่างเธอไปแล้วเต็มเป้า ติดตรงที่เธอคือ ‘ว่าที่แม่เลี้ยง’ จึงยากจะตัดสินใจ…ว่าควรถอยห่างมาให้ไกล หรือกระโจนเข้าร่วมศึกแย่งผู้หญิงกับผู้เป็นบิดา!

“เธอต้องการเท่าไหร่ถึงจะยอมไปจากชีวิตพ่อฉัน”
“แหม พูดตรงจังเลยนะคะ แล้วไม่คิดบ้างเหรอว่าเศษเงินที่คุณเสนอให้ปาล์ม มันเทียบอะไรไม่ได้เลยกับตำแหน่งว่าที่นายหญิงคนใหม่ของปณิธานกรุ๊ป” สายตาดุดันของตรัยคุณทำให้ปุษยานึกอยากจะแกล้งเขาขึ้นมา จึงพูดยั่วโมโหกลับ
“เธอคิดจะลองดีกับฉันใช่ไหม!”
แม้จะพยายามย้ำกับตัวเองว่าจะไม่ทำร้ายผู้หญิงน่ารังเกียจคนนี้อีก พอเอาเข้าจริงตรัยคุณก็โมโหจนลืมตัวได้ทุกครั้ง มือใหญ่กระชากแขนบาง คำรามเรียกชื่อเธอเสียงกร้าว
“อย่าเพิ่งโกรธกันสิคะ ปาล์มก็แค่พูดความจริง แต่…ตำแหน่งคุณนายเล็กของปณิธานกรุ๊ปก็น่าสนใจอยู่เหมือนกันนะคะ ถ้าคุณให้แหวนเพชรสวยๆ สวมติดนิ้วนางข้างซ้ายปาล์มสักวง บางทีปาล์มอาจจะลองตัดสินใจใหม่ก็ได้”
ยิ่งเขาโกรธปุษยายิ่งสะใจ เธอเปลี่ยนสีหน้าเป็นยั่วเย้าขยับเข้าใกล้ชิด ลากนิ้วเรียวเกลี่ยอยู่ข้างแก้มตรัยคุณอย่างหยอกเย้า
เป็นอย่างที่คิด! เขาปล่อยมือผลักเธอออกห่าง จนเธออดไม่ได้ที่จะโล่งใจ นึกอยากจะถอยห่างคนอารมณ์ร้ายไปให้ไกล หากไม่ติดว่ายังต้องสวมบทเล่นเกมกับเขาต่อ
“ผู้หญิงน่ารังเกียจ!” คำด่ารุนแรงถูกสาดใส่หน้าเจ้าของการกระทำยั่วยวนก่อกวนความรู้สึก
คนโรคจิต…เถื่อน…ดิบ ตัวเองดีตายล่ะ คอยดูเถอะ แม่จะยั่วให้เส้นเลือดในสมองแตกตายไปเลย!