เมียอัศวิน

เรื่องราวความรักของหญิงสาวชาวบ้านธรรมดากับสาวแกร่งที่เป็นอัศวินมาจทกชนชั้นสูง แม้มีอุปสรรคแค่ไหนทั้งคู่ก็ก้าวข้ามผ่านไปด้วยกัน เรื่องราวที่เข้มข้นกำลังรอท่านผู้อ่าน ทุกท่านสามารถสนุกไปกับเรื่องราวนี้ได้ ฝากติดตามผลงานของนักเขียนหน้าใหม่คนนี้ด้วยนะคะ

"นี่หยุดนะ ท่านจะทำอะไรน่ะ ปล่อยข้าลงเดี๋ยวนี้น่ะ" เอลล่าร้องโวยวาย
"ก็นี่ไง ข้าจะช่วยไปส่งเจ้าให้ถึงห้องแล้วก็ถึงเตียงเลย" ชาร์ลอตต์ไม่พูดพร่ำทำเพลง เธอไม่สนใจเสียงร้องโวยวายของเอลล่า เธออุ้มเอลล่าและเดินไปที่ห้องของเธอ
"ปล่อยข้า ปล่อยข้าได้แล้ว" ชาร์ลอตต์ปล่อยตัวเธอลงหน้าห้องพัก
"ข้าเดินเองได้หรอกน่า ไม่เห็นต้องอุ้มข้าเลย ข้าไม่ใช่เด็กน่ะ" เอลล่าดึงผ้าคลุมไหล่ขึ้นมาปิดความเย็นจากอากาศ
"ข้าก็แค่แกล้งเจ้าเล่น เออ แล้วเจ้าไปที่หอนางโลมทำไม" ชาร์ลอตต์ถามขึ้นมาจนทำให้ให้เธอต้องหลบหน้า
"ก็ไม่มีอะไรนิ ข้าก็แค่ออกไปเที่ยวเล่น" เอลล่าหาข้ออ้าง
"งั้นเหรอ" ชาร์ลอตต์ทำท่าทางเหมือนไม่เชื่อ
"อืม ใช่" เอลล่ายืนยัน
"ถ้าเจ้าอยากออกไปเที่ยวคราวหลังก็บอกข้าสิ ข้าจะพาเจ้าไปเอง เจ้าเข้าไปแบบนั้นมันอันตราย มันเป็นที่สำหรับพวกบุรุษ"
"ท่านเป็นสตรี ท่านยังไปได้เลย" เอลล่าถกเถียงเธอ
"นั้นมันไม่เหมือนกัน ถ้าเป็นอัศวิน ข้าดูแลตัวเองได้ เจ้าเป็นหญิงที่เบาะบาง เจ้าต้องมีคนดูแล" ชาร์ลอตต์เห็นว่านางช่างดื้อรั้นจริงๆ
"อืม วันหลังท่านพาข้าออกไปเที่ยวบ้างนะ งั้นข้าขอตัวไปนอนก่อนน่ะ ฝันดีท่านเซอร์ชาร์ลอตต์" เอลล่าหันหลังกำลังกลับเข้าห้อง
"เดี๋ยวสิยัยดื้อ" ชาร์ลอตต์ดึงมือเธอหันมาแล้วหอมแก็มเธอทันที
"ราตรีสวัสดิ์นะ ยัยช่างสี" ชาร์ลอตต์ยิ้มให้เธอ เธอยิ้มตอบอย่างเขินๆ แล้วเปิดประตูเข้าห้องไป ชาร์ลอตต์รู้สึกว่าแก้มของเธอนุ่มอย่างกับปุ้ยฝ้าย เธออยากจะเข้าไปหอม ไปฟัดไปเหวี่ยงให้หายอยากเหลือเกิน ชาร์ลอตต์เดินยิ้มกลับเข้าไปที่ห้อง
คนทางด้านหลังประตูอย่างเอลล่าก็เอาแต่ยิ้มแก้มปริ คืนนี้ทั้งคืนเธอคงอยากคลั่งตาย เพราะสันจมูกและริมฝีปากนุ่มๆ ของท่านเซอร์คนนั้น
"คนบ้า ทำอะไรก็ไม่รู้ คืนนี้ข้าจะนอนหลับไหมเนี่ย" เอลล่าดึงหมอนเข้ามากอดแล้วยิ้มอย่างคนเขินหนัก