เฟนการ์จันทรา และบุปผาคาร์เดีย

ความโลภไม่เคยสูญสิ้นไปจากมนุษย์ ไม่ว่าจะกี่ปีกี่ทศวรรษ มนุษย์ก็ยังห้ำหั่นแก่งแย่ง ฤานี่เป็นสันดานของเผ่าพงศ์ที่ติดตัวมาจนไม่สามารถแก้ไข สงครามจึงเกิดขึ้นเสมอ สงครามไม่เคยให้คุณประโยชน์ใด ๆ แต่ทว่ามนุษย์กลับชอบสงคราม ใช้สงครามเป็นเครื่องมือในการกำจัดศัตรู และกอบโกยผลประโยชน์เพื่อพวกพ้องของตน แล้วความรักละซุกซ่อนอยู่ที่ใด
ความรักก็เป็นส่วนหนึ่งของเผ่าพันธุ์มนุษย์ เป็นอารมณ์ชีวิตที่สวยงาม แต่ความรักมักพ่ายแพ้ต่อความโลภ ความรักเสียงดังน้อยกว่าความโลภ แต่กระนั้นเสียงของความรักก็ยังคงหยัดยืน มีความรักมักมีการแบ่งปัน และเผื่อแผ่ มนุษย์ยังถวิลหาความรักกันไม่รู้จบ
ไม่ว่าความรักจะเกิดขึ้นกับใคร ที่ใด เมื่อไร และในสถานการณ์ใด ความรักนั้นก็ยังคงงดงามเสมอ แต่บางครั้งความรักที่เกิดขึ้นก็ตั้งอยู่บนทางเลือก ระหว่างความถูกต้อง และความถูกใจ ยากนักที่จะตัดสินใจเลือกสิ่งใดสิ่งหนึ่ง