พี่ชายของผม

"ว่างป่ะ ไปกินชาบูกับกูหน่อย เพื่อนๆ มันชวน"
ผมกำลังจะตอบตกลง เพราะไม่ได้ออกไปเจอเพื่อนมาหลายวันแล้ว แต่ว่า
"เขาไม่ว่างหรอกครับ"
เสียงของใครบางคนแทรกขึ้นจากข้างหลัง จนผมต้องหันขวับ ฟีฟ่ากำลังยืนอยู่ตรงหน้าประตูบ้าน ยืนกอดอก หน้าตานิ่งสนิท แต่แววตา เหมือนจะฆ่าคนตาย
"แล้วมึงเป็นใครวะ?" พี่เต้ถามเสียงแข็ง
"ลูกชายคนใหม่ของบ้านนี้ไงครับ แล้วก็ เป็นเมียพี่กระทิงด้วย"
เขาพูดนิ่งๆ ไม่ตะโกน ไม่เสียงดัง แต่มัน แทงกลางใจ ผมเหวอไปสามวินาทีเต็มๆ พี่เต้มองหน้าผมอย่างไม่อยากจะเชื่อ
"ไอ้ทิง มึงเล่นแบบนี้เลยเหรอ?"
"พี่เต้ เดี๋ยว"
"มึงออกไปเลย" ฟีฟ่าพูดขัด สีหน้าเย็นชาจนผมเองยังขนลุก
"ของของกู ไม่ให้ใครแตะทั้งนั้น"