ชายาจำเลยเล่มที่2

เปลวไฟในถ้ำลุกไหวอย่างผิดปกติ เงาสะท้อนบนผนังสั่นระริกคล้ายกับมีบางสิ่งซ่อนเร้นอยู่ในความมืด เทียนหลงจ้องมองใบหน้าของสตรีตรงหน้าด้วยสายตาเหม่อลอยราวกับตกอยู่ในภวังค์แห่งความฝัน

“ซูหลัน…” เสียงของเขาแหบพร่า มือสั่นไหวเอื้อมไปกระชากผ้าคลุมหน้าของเสวี่ยซินออกเผยให้เห็นใบหน้างดงามที่กำลังหลับใหลอย่างสงบ

เขาหลุบตามองนาง แววตาอ่อนโยนราวกับชายผู้เป็นสามีกำลังมองภรรยาที่รักที่สุด ปลายนิ้วเรียวยาวลูบไล้ไปตามแนวแก้มของนางลากผ่านสันจมูกลงไปจนถึงริมฝีปาก เขาสัมผัสมันอย่างแผ่วเบาด้วยความรู้สึกโหยหาและเจ็บปวดตีกันในใจ

“เจ้ารู้ไหมว่าข้าคิดถึงเจ้าแค่ไหน…” เขาพึมพำคล้ายกำลังกล่าวกับภรรยาผู้ล่วงลับแต่ถูกจาลึกไว้ในความทรงจำ

แต่แล้วเปลือกตาของเสวี่ยซินกระตุกก่อนจะลืมขึ้นมา นัยน์ตาสีเงินของนางฉายแววตื่นตระหนกเมื่อพบว่ามีมือของบุรุษคนหนึ่งกำลังลูบไล้ใบหน้าของตนด้วยความหลงใหล

“เทียนหลง! เจ้ากำลังทำอะไร!” นางตวาดขึ้นร่างกายแข็งทื่อไปชั่วขณะก่อนจะรีบขยับตัวหนีจากสัมผัสที่จาบจ้วงนั้น