แพ้รักยัยเด็กข้างบ้าน

ฉันเชื่อว่าบนโลกใบนี้ไม่มีใครสามารถนับเม็ดทรายได้อย่างแน่นอน มันก็เหมือนกับความรู้สึกที่ฉันมีให้กับพี่ก๊าซ ที่มันมากเสียจนอธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้

*************************

"ทำไม? กลับมาแอบฟัง? เลยแกล้งพี่โดยการโผล่หัวออกมา อยากแสดงตัวว่างั้น?"

เขาถามมาเป็นชุด แต่ฉันไม่ได้มาทำอะไรแบบที่เขาว่าเลยสักนิด

"ถุงเปล่า ถุงแค่มา"

"อย่าคิดนะว่าพี่ไม่รู้นิสัยเรา ทำไม? แค่เผลอจูบครั้งเดียวต้องทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของพี่ขนาดนั้นเลย? ถามยัง ถามพี่ยังว่าพี่ต้องการเราไหม"

พี่ก๊าซไม่เปิดโอกาสให้ฉันได้พูดอะไรเลย คำพูดที่พ่นออกมาแต่ละคำก็มีแต่ทำร้ายจิตใจ

"พี่ก๊าซคือว่า"

"พี่ไม่อยากพูดคำนี้เลยว่ะ แต่แม่ง! ต้องพูด"

เขากัดฟันพูดคล้ายกับเหลืออดกับคนอย่างฉันจริงๆ ก่อนจะหลับตาลงคล้ายกับข่มอารมณ์ และเอ่ยประโยคที่ทำให้หัวใจของฉันแตกสลาย

"ช่วยออกไปจากชีวิตพี่ได้ไหมวะ พี่อึดอัดว่ะ"

*************************