สตรีที่ท่านชิงชังบัดนี้สิ้นใจแล้ว

เป็นเพราะสองคนรักกันอยู่ก่อนแล้ว ทว่าซูเซียวเพิ่งจะเเต่งเข้ามาเป็นชายาเอกได้ไม่นาน
ก็ถูกชายารองลอบวางแผนทำร้ายอย่างลับๆ ใส่ความนาง ทำให้เยียนอ๋องที่รักใคร่ชายารองยิ่งเกลียดชังนางมากขึ้น กล่าวหาว่านางเป็นสตรีร้ายกาจ
สุดท้ายแล้วนางก็สิ้นลมตายจากไปด้วยฝีมือทำร้ายของชายารอง
ไม่นึกว่าจะมีโอกาสกลับมาอีกครั้ง แน่นอนว่าครั้งนี้นางจะไม่ปล่อยในตนเองตายอีกรอบ นางจะกลับมาแก้แค้นคนที่ฆ่านางให้สาสม
บทตัวอย่าง



"หึ! ครั้งก่อนเจ้าตบหน้าลี่หลิน เป็นเพราะคิดว่าตนเองมีตำแหน่งเป็นชายาเอกหรืออย่างไร แต่งเข้ามาก็มีแต่ก่อเรื่องไม่เว้น" วาจาร้ายกาจพ่นออกมา

เริ่มทำให้ซูเซียวทนอดกลั้นมิได้อีกต่อไป

"ใช่สิ! หม่อมฉันเพิ่งมาทีหลัง ท่านอ๋องถึงได้ไม่สนใจไยดีหม่อมฉัน มิได้รักใคร่เอ็นดูเหมือนกับลี่หลิน กลับกันหากเป็นหม่อมฉันตกลงไปในสระน้ำนั่น ท่านอ๋องคิดจะช่วยหม่อมฉันเหมือนกับท่านช่วยเหลือลี่หลินหรือไม่ เพคะ"

"นั่นมันคนละเรื่องกัน เจ้าทำลายนางเพราะถือว่าตนเองเป็นถึงชายาเอก หากมิใช่ฝ่าบาทพระราชทานสมรส ข้าก็ไม่คิดจะแต่งเจ้าเข้าจวน"

ซูเซียวเก็บความชอกช้ำไว้ในใจ บุรุษที่นางคิดว่าจะพึ่งพิงยามยาก บัดนี้ดูเหมือนว่านางจะเป็นฝ่ายผิดหวังไปเสียแล้ว เพราะภายในใจของลู่เยียนมีแต่ลี่หลิน คนทั้งสองรักกันมาก จนยากที่จะแยกจากกัน ต่อให้นางทำดี อีกฝ่ายจะคิดว่านางร้ายกาจเสมอ เป็นเพราะลูกไม้ของลี่หลิน คงกลัวว่าจะถูกแย่งความรักไป ถึงได้ทุ่มเทวางแผนให้ร้ายซูเซียวตลอดมา

ความเจ็บปวดบริเวณข้อมือ ทำให้ซูเซียวถึงกับเปล่งเสียงร้องออกมา

"โอ๊ยยยย ท่านอ๋อง หม่อมฉันเจ็บนะเพคะ ปล่อยหม่อมฉันได้แล้ว"

"สารภาพมา ว่าเจ้าเป็นคนผลักลี่หลินตกน้ำ" ลู่เยียนมิยอมปล่อย ทว่าเขากับบีบข้อมือนางแน่นกว่าเดิม มิหนำซ้ำยังเค้นเสียงออกมาให้อีกฝ่ายสำนึกผิดในการกระทำความผิดของตนเอง

"หม่อมฉันบอกแล้วไง ว่าหม่อมฉันมิได้ทำ"

"ในเมื่อไม่ยอมรับ เช่นนั้น ข้าจะลงโทษเจ้า ครั้งก่อนเจ้าตบหน้าลี่หลิน ข้าให้อภัยเจ้าถึงมิได้สั่งลงโทษ ครั้งนี้ เจ้าผลักลี่หลินตกน้ำ ถือว่าจงใจฆ่านาง ไม่คิดเลยว่าสตรีเช่นเจ้าจะร้ายกาจเพียงนี้ จงออกไปคุกเข่าสำนึกผิดด้านนอก หากเจ้าไม่ทำตาม ข้าจะสั่งคนโบยตีเจ้า เช่นนั้นจงเลือกเอา"