เรื่อง ผู้กล้าทะลุมิติมาเป็นเกอไร้ประโยชน์ ภาค 1

ของเหลวสีแดงเข้มไหลออกมาจากจมูกและปากของร่างกายสั่นระริกที่นั่งคุกเข่าบนพื้นด้วยความเจ็บปวด มือข้างหนึ่งกอบกุมด้วยตาข้างซ้ายของตนเองไว้ ขณะที่ดวงตาข้างขวากำลังจ้องมองกลุ่มคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจ
พวกเขาถูกอัญเชิญมาเพื่อปราบจอมมาร แต่เมื่อปราบได้ เขากลับมีสภาพเช่นนี้ อีกทั้งมันไม่ได้เกิดจากศัตรูแต่เกิดจากคนในกลุ่มปาร์ตี้ผู้กล้าที่มาด้วยกัน หนึ่งในนั้นคือยังน้องชายซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องของตนเองอีก
ทั้งที่อยู่ในสถานะที่ถูกเชิญมาเพื่อปราบจอมมารไม่ต่างกัน ควรจะเข้าใจกันดีไม่ใช่หรือ แล้วทำไมถึงทำร้ายลับหลังกันแบบนี้ล่ะ ร่างเพรียวคิดขณะที่มองกลุ่มคนเหล่านั้น
"เพราะอะไรกัน"
"นายมันเกะกะ หลังจากนี้พวกเราจะเดินทางไปรับรางวัลจากราชาเอง ส่วนนาย..."
ผู้ที่อยู่ในตำแหน่งผู้ใช้ดาบศักดิ์สิทธิ์ซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องของตนยกดาบขึ้นพลางมองมาทางเขาแล้วแสยะยิ้มออกมา
"...อึก"
"จงตายเพื่อพวกเราซะ"
ชายคนนั้นที่ถือดาบศักดิ์สิทธิ์เหวี่ยงลงมาเต็มแรง แต่เขาที่แม้จะอยู่ในสภาพใกล้ตายก็ยังฝืนดีดตัวถอยออกห่างคนพวกนั้น จากนั้นจึงกัดนิ้วเขียนวงเวทย์เลือดลงบนพื้นอย่างรวดเร็วก่อนที่จะวางมือทั้งสองข้างลงบนวงเวทย์นั่น ท่ามกลางสายตาตกใจของคนกลุ่มนั้น
ถึงจะไม่ใช่พวกเจ้าคิดเจ้าแค้นแต่จะให้ตายทั้งแบบนั้นไม่เอาด้วยหรอก ไหนๆ ก็ได้รู้เรื่องวงเวทย์ย้อนเวลาแล้ว ถึงจะไม่ใส่ใจกับการแก้แค้นแต่เขายอมรับการตายแบบนี้ไม่ได้
"ฉันไม่ยอมตายหรอกทั้งแบบนี้หรอก รับรางวัลเรอะ อึก อย่าหวัง อึก แค่ก!" ดวงตาคู่นั้นจดจ้องไปทางกลุ่มคนที่ไม่กล้าเข้ามาใกล้วงเวทย์ที่เขานั่งอยู่ตรงกลางก่อนที่จะแสยะยิ้มออกมา "ฉันไม่ยอมหรอก!"
"จะทำอะไรน่ะ!"
"หยุดนะ!"
'ถึงไม่เคยคิดแก้แค้น แต่ขอสักหน่อยจะเป็นไรไป'
.
.
.
'แล้วตูหลุดมาอยู่โลกไหนกันฟร๊ะ'



(ติดตามต่อในเรื่องผู้กล้าทะลุมิติมาเป็นเกอไร้ประโยชน์ ภาค 2)