ไร่รักแทนไทย

"กลิ่นอะไรตุ ๆ ... เอ๊ะ หัวหมาเหรอ..."

เขางัวเงียลืมตา มองลงไปก็เห็นหัวฟู ๆ ของยัยเด็กข้างบ้าน

"เฮ้ย... มานอนตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่"

เขาพึมพำเบา ๆ อย่างไม่แน่ใจว่าเธอลงมานอนตั้งแต่เมื่อไหร่

แต่แทนที่เขาจะผลักออก เขากลับ...

...ใช้แขนแข็งแรงของตัวเองดึงร่างบาง เข้ามากอดแน่นขึ้นแทน

รอยยิ้มจาง ๆ ปรากฏขึ้นที่มุมปาก คนตรงหน้าอุ่นนุ่มจนไม่อยากปล่อย

ไหล่เล็กพิงแนบชิดอกเขา หัวใจเต้นตุ้บ ๆ อย่างเป็นจังหวะเดียวกัน

"จะดื้อ จะวีน จะเถียงเก่งแค่ไหนก็เถอะ"

เขาพูดเบา ๆ ข้างหูเธอ

"แต่แบบนี้แหละ ที่ทำให้ฉันหลง..."

แก้มใสยังหลับตาพริ้มแต่ก็ขยับตัวนิด ๆ เหมือนจะรับรู้

ก่อนจะซุกหน้าเข้าหาอกเขาอีกนิดแล้วพึมพำงึมงำ

"ลุง...อุ่นดี...อย่าดุนะ เดี๋ยวไม่รัก"

แทนไทยถึงกับหลุดขำเบา ๆ

"เออ ไม่ดุแล้ว... จะกลายเป็นลุงที่น่ารักแทนแล้วกัน"

เขาขยับนิ้วเกลี่ยแก้มแดง ๆ อย่างแผ่วเบา

ก่อนจะหลับตาต่ออีกครั้ง ในอ้อมกอดเดียวกันกับเธอ