เกิดใหม่มาเป็นผู้ต้องสงสัยของสหายที่รัก

ซ่งหรานวิ่งตามร่างพริ้วไหวขยับกายดุจสายลมในผืนป่าหนาแน่นไม่ชำนาญทาง
แต่ก็ยังวิ่งตาามไม่ลดละ ผิดกับหานเยี่ยที่สุขุมรอบคอบกว่า
ร่างหนารอบสังเกตุรอบด้านวิ่งตามสหายรักหวังให้หยุดตาม
เพราะมันเหมือนเป็นกับดักเสียมากกว่า


"หึ หึ หึ" เสียงหัวเราะเย็นยะเยือกไม่ต่างจากหิมะดังก้องราวกับแยกร่างได้
มันก้องกังวานรอบด้านจนน่าขนลุกแต่คนที่สนใจเพียงตัวฆาตกร
เอาแต่วิ่งไล่ล่าคนร้ายไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น

"หยุดนะข้าบอกให้หยุด!"

"แน่จริงก็จับข้าให้ได้สิ"

"แก..แกมันจิตวิปริตแกรู้ไหมว่ากำลังหยามเกียรติหน่วยปราบปรามอย่างข้า"

ตึกๆๆๆๆ

"หึ่..เกียรติเหรอ? น่าขันสิ้นดี"

ชิ้งงงง

"คนอย่างเจ้า..หน่วยปราบปรามไร้น้ำยาอย่างพวกเจ้า ไม่สมควรมีชีวิตอยู่"

"ซ่งหรานอย่าไป...กลับมาก่อน ซ่งหราน!"

"ซ่ง..."

"อ๊าคคคค!!"


"ซ่งหราน!!"