กุหลาบในมือเจ้าหล่อน

"เทวามาอุ้มสม หรือจะเล่นกลให้ตรมใจ"

โรสิตาบ่ายหน้าออกจากพระนครอันอุดมไปด้วยความศิวิไลซ์ มุ่งสู่ดินแดนบนที่ราบระหว่างหุบเขาในปีที่สองของของการก่อตั้งมหาวิทยาลัยประจำภาคเหนือ เพื่อบรรจุเป็นอาจารย์ตรีประจำคณะมนุษยศาสตร์ โดยมีความหวังในส่วนลึกที่สุดของหัวใจ ว่าจะได้พบกับความทรงจำที่ขาดหายไปหนเมื่อสงครามมหาเอเชียบูรพา

แม้ว่าความทรงจำนั้น อาจกลายเป็นเจ้าสาวของใครแล้วก็ตาม