ทะลุมิติไปเป็นภรรยาเกษตรกร

ซูเจินวูบหมดสติ รู้สึกตัวอีกทีเธอก็ทะลุมิติเข้ามาอยู่ในฐานะภรรยาเกษตรกรเสียแล้ว แต่ใครจะไปคิดว่าสตรีซุ่มซ่ามอย่างเธอจะเปลี่ยนชีวิตของบุรุษแสนเย็นชาให้เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะจนในที่สุดความผูกพันก็เริ่มก่อตัวเป็นความรักอย่างไม่รู้ตัว

--------------
ซูเจินเบ้ปากแล้วคุกเข่าลงบ้าง ทว่าเธอคงไม่ชินกับความเฉอะแฉะของพื้นแปลง มือเล็กคว้าหญ้าต้นโตแล้วจับดึงออก ทันใดนั้นก็มีเสียง พรืด! หญ้าหลุดออกมาแต่เธอกลับเสียหลักล้มพรวด หัวไหล่กระแทกกับขอบร่องน้ำจนหมวกไม้ไผ่ปลิวกระจาย

"โอ๊ยทำไมเจ้าต้นหญ้านี่มันดื้อดึงนักเล่า"

จางเหว่ยหัวเราะลั่น รีบเดินมาแล้วยื่นมือให้ "เจ้าจะถอนหญ้าหรือถอนโชคชะตากันแน่ ดูท่าแปลงผักจะได้เจ้ามาทำลายล้างมากกว่านะ"

ซูเจินจับมือเขาแล้วลุกขึ้น ฝุ่นดินติดแก้มเนียนนิดหน่อย เธอปัดป่ายไปมาแล้วถอนหญ้าอีกครั้ง คราวนี้จับได้ตรงรากเสียที ทว่าพอออกแรงดึงเถ้าดินก็เด้งใส่หน้าอีกจนต้องหลับตาปี๋

"ไม่เป็นไร ข้าจะสอนเจ้าเอง" จางเหว่ยวางมือบนต้นหญ้า

"ดูนี่นะ เจ้าต้องจับตรงราก อย่าจับปลายใบ เพราะถ้าจับพลาดมันจะขาดกลางทาง พอดึงขึ้นมาก็ไม่สุด แล้วมันก็จะขึ้นใหม่เร็วกว่าปกติอีกด้วย"

เขาเอ่ยพร้อมแสดงให้ดู หญ้ารากยาวเส้นหนึ่งหลุดขึ้นมาทั้งราก "เห็นหรือไม่ ต้องให้ดินคลายตัวก่อนแล้วค่อยถอน อย่าหุนหันพลันแล่น"

"ที่ถอนง่ายเพราะดินชอบท่านใช่ไหมเจ้าคะ" เธอเอ่ยด้วยนํ้าเสียงขี้เล่น

"เปล่าหรอก ดินไม่ชอบใครทั้งนั้น ยกเว้นคนที่รู้วิธีเข้าใจมัน"

หญิงสาวพยักหน้ารับอย่างตั้งใจ แล้วพยายามทำตามอย่างเงอะงะ แต่ครั้งนี้เริ่มมีท่าทางดีขึ้นเล็กน้อยจนจางเหว่ยต้องยกนิ้วให้

"เก่งขึ้นแล้วนี่ อย่างน้อยเจ้าก็ไม่ถอนต้นผักขึ้นมาด้วย"

ชายหนุ่มหัวเราะอีกครั้งอย่างอดใจไม่อยู่ มือยังคงขุดร่องเล็กถอนหญ้าให้ดินโปร่ง ซูเจินเองเมื่อได้เรียนรู้ก็ค่อยๆ ปรับตัวเข้ากับธรรมชาติ ความเปียกของดิน ความเหนียวของรากหญ้า แม้จะยังเงอะงะอยู่บ้างแต่รอยยิ้มก็เริ่มเกิดขึ้นเป็นระยะ

เวลาไหลผ่านไปพร้อมกับเหงื่อที่ไหลซึมตามขมับของทั้งคู่ ผ้าคลุมไหล่ของซูเจินเปื้อนดินนิดหน่อยแต่แววตากลับเปล่งประกาย

"ทำสวนมันสนุกกว่าที่ข้าคิดไว้เสียอีก" เธอพึมพำแล้วหันไปยิ้มให้เขา

จางเหว่ยมองกลับด้วยแววตาอ่อนโยน "เมื่ออยู่กับสิ่งธรรมดา เจ้าก็จะเรียนรู้ว่าความสุขแท้จริงไม่จำเป็นต้องมีอะไรพิเศษเลย"
---------------
สารบัญ
บทที่ 1 เจ้าเป็นภรรยาของข้าแล้ว
บทที่ 2 สติไม่ค่อยสมประกอบ
บทที่ 3 หัวใจเต้นแรงจนแทบระเบิด
บทที่ 4 อาจมีบางสิ่งเริ่มเบ่งบาน
บทที่ 5 เป็นคนในโลกนี้อย่างแท้จริง
บทที่ 6 ยินดีที่จะผูกมิตร
บทที่ 7 อยู่ให้ได้อย่างเป็นสุข
บทที่ 8 จับปลาไหล
บทที่ 9 ทำมันฝรั่งทอด
บทที่ 10 แปลงผักดูมีชีวิตชีวา
บทที่ 11 ดั่งแสงอบอุ่นในชีวิต
บทที่ 12 แลกเปลี่ยนเรื่องราว
บทที่ 13 หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ
บทที่ 14 หัวใจพองโต
บทที่ 15 อบอุ่นและจริงใจ
บทที่ 16 ชำระใจจากความเหนื่อย
บทที่ 17 ปลูกดาวเรือง
บทที่ 18 ดื้อไม่เลิกเลยนะ
บทที่ 19 สายตาเปี่ยมความหวัง
บทที่ 20 กล้าพืชที่ปักรากลงสู่ดิน
บทที่ 21 กินหอยทาก
บทที่ 22 ผัดเผ็ดงูเห่า
บทที่ 23 หัวใจยังคงมุ่งตรงสู่กัน
บทที่ 24 ปรากฏรอยยิ้มอย่างมีความสุข
บทที่ 25 เติบโตไปพร้อมกับความรัก
บทที่ 26 มีความหมายในหัวใจ
บทที่ 27 ผ่านทุกข์สุขร่วมกัน
บทที่ 28 บทส่งท้าย