ฮูหยินแสนชังของท่านแม่ทัพ

จ้าวถิงถิงฉีกอาภรณ์ตัวเองแล้วร้องเอะอะในขณะที่กำลังสนทนากับแม่ทัพหยางในศาลากลางน้ำในจวนของบิดาตนเอง เพราะนางหลงรักเขา แต่เขากลับพึงใจพี่สาวต่างของนางจ้าวหนิงหลัน แม่ทัพหยางทั้งตกใจและยิ่งเกลียดชังสตรีน่าไม่อายเช่นนี้ เขาแสดงออกมาตลอดว่าไม่ได้มีใจให้กับนาง เพราะเขาพึงใจพี่สาวของนาง


เหตุที่แม่ทัพหนุ่มยอมเข้ามาสนทนากับถิงถิงในศาลากลางน้ำเพียงลำพังก็เพราะนางให้สาวใช้นำจดหมายน้อยไปให้กับแม่ทัพหยาง ในจดหมายน้อยนั้นบอกกับเขาว่า นางต้องการพบเขาเป็นครั้งสุดท้าย และต้องการปรับความเข้าใจกับเขาและจะเลิกรักเขาแล้ว เพราะนางจะรับหมั้นคุณชายหม่าบุตรชายของสหายบิดาของนาง แม่ทัพหยางคิดว่าสิ่งที่นางบอกมาในจดหมายเป็นความจริง จึงยอมมาพบนางตามลำพังในยามบ่ายคล้อยเช่นนี้


แต่แล้วเมื่อสนทนากันได้เพียงไม่กี่คำ นางก็กระชากอาภรณ์ของตนเองจนขาดวิ่น แล้วกรีดร้องเสียงดังเหมือนกับถูกเขาข่มเหงนางกระนั้น แม่ทัพหยางมัวแต่ตกตะลึงไม่คิดว่าสตรีน้อยใบหน้างามปานจะล่มเมืองเช่นถิงถิงจะเจ้าเล่ห์มารยาถึงเพียงนี้ เขาเพียงคิดว่านางเสียเด็กเพราะถูกบิดามารดาตามใจจนเกินไป แต่แล้วเขาก็ได้ข้อสรุปว่านางเป็นหญิงแพศยาหน้าไม่อาย อยากจะได้บุรุษจนถึงกับวางแผนชั่วร้ายเช่นนี้