นายพลชีคเถื่อนจู่โจมรักเชลยสวาท (หนังสือเสียง)

“เธอกล้าปาแจกันใส่ฉัน ทั้งที่ฉันเป็นคนช่วยชีวิตเธอไว้ จากพวกโจรโง่นั่น”
“โกหก แกมันก็พวกเดียวกันนั่นแหละ”
หญิงสาวเสียงสั่น แต่แววตาแข็งไม่แพ้กัน
ความอดทนของชายผู้เคยบัญชาทหารนับพัน...ถึงกับหมดสิ้นลง
เขาก้าวเข้ามาเพียงสองก้าว ก่อนจะจับข้อมือเธอรวดเร็วราวสายฟ้า ดึงเธอจากเตียงขึ้นมายืนในอ้อมแขนของเขา ดวงตาของชายหนุ่มก้มลงจ้องเธออย่างโกรธเกรี้ยว ลมหายใจของทั้งสองผสานกันในระยะใกล้ จนน่าหวาดหวั่น
“เธอต้องการให้ฉัน แสดงให้เห็นใช่ไหม...ว่าคนอย่างฉัน...จะลงโทษยังไง เมื่อมีใครกล้าลบหลู่”
เสียงของเขาขาดห้วง พร้อมแรงบีบเบา ๆ ที่ข้อมือ ทำให้ชนาภาขนลุกทั้งร่าง น้ำตาซึมอย่างห้ามไม่อยู่ แต่เธอก็ยังไม่ยอมร้องไห้ออกมาง่ายๆ
“แกมันเผด็จการ ถ้าจะฆ่าฉันก็เชิญ”