เล่ห์รักไร้ใจ (หนังสือเสียง)

อานัสได้กลิ่นของโซจูผสมกับกลิ่นหอมอ่อนๆ เฉพาะตัวของปรางทิพย์ และความนุ่มหยุ่นที่ดุนดันอยู่ใต้อกเขา แต่แทนที่จะรีบผละจาก สมองกลับสั่งการณ์ให้เขาและเล็มริมฝีปากอิ่มอยู่ครู่ใหญ่ ก่อนที่สติสัมปชัญญะสุดท้ายจะถูกดึงกลับมาได้สำเร็จ
"เวรล่ะ" เขาสบถ แต่ไม่ใช่เพราะรู้สึกผิดอะไรมากมาย แต่เป็นเพราะเขาดันรู้สึกดีสุดๆ แบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน
"อื้อ...นี่คุณ...ทำอารายฉัน..." ปรางทิพย์ที่เริ่มรู้สึกอึดอัดปรือตาขึ้นมองเขา น้ำเสียงยังคงอ้อแอ้เพราะฤทธิ์โซจู
"คุณอย่าเพิ่งเข้าใจผิด นี่มันเป็นแค่อุบัติเหตุ ผมไม่ได้อยากแตะต้องอะไรคุณหรอกนะ" เขาตอบรัวเร็วลิ้นแทบจะพันกัน แล้วทำท่าจะผละจาก ทว่าปรางทิพย์กลับจับไหล่ทั้งสองข้างของเขาเอาไว้ แล้วถามด้วยใบหน้าเหมือนคนจะร้องไห้
"ทำไมล่ะ ฉันไม่สวยเซ็กซี่พอให้ผู้ชายนึกพิศวาสสักนิดเลยหรือไง"
"เฮ้ยคุณร้องไห้ทำไม ผมไม่ได้บอกสักหน่อยว่าคุณไม่สวย ไม่ดี ผมแค่ไม่อยากให้คุณคิดว่าผมลวนลามคุณก็เท่านั้นเอง"
"แล้วจริงๆ คุณคิดว่าระหว่างฉันกับยายนางแบบปลายแถวนั่นใครสวย เซ็กซี่ น่าเอาไปเป็นเมียมากกว่ากัน"
อานัสนิ่งเงียบไปชั่วขณะ ไม่รู้ว่าตัวเองควรจะตอบแบบไหนถึงจะดี เพราะถ้าให้เทียบความสวยระหว่างปรางทิพย์กับอามีนา ทั้งสองสาวก็มีดีกันคนละแบบ แต่ถ้าถามว่าใครน่าเอาไปทำเมียมากกว่ากัน ก็ต้องบอกว่าเป็นเธอนั่นแหละ

***************

เรื่องนี้เป็นนิยายขนาดสั้น เน้นเดินเรื่องด้วยพระเอกและนางเอก เหมาะกับนักอ่านที่ชื่นชอบเรื่องฟินๆ จบสุขนิยมค่ะ