อุ้มรักสุดใจที่ปรารถนา

คำโปรย

ว่ากันว่าพ่อเเม่มักจะรักลูกไม่เท่ากัน นาราก็เป็นหนึ่งในนั้น เธอเกิดมาในครอบครัวที่พ่อเเม่ทุ่มเทเงินทองและความรักให้พี่สาวไปจนหมด

เเม้เเต่เรียนหนังสือก็ต้องหาเงินเอง ดีที่เธอเอาความน้อยใจมาเป็นเเรงผลักดันให้กับตัวเอง กลายเป็นคนที่ขยันหัดทำมาค้าขายตั้งเเต่วัยเยาว์ โดยไม่รู้เลยว่าความขยันและน่ารักของเธอจะไปเธอจะไปสะดุดตาประธานบริษัทหนุ่มเข้าให้

เขาเเอบอุดหนุนเธอทุกอย่างอยู่เงียบ ๆ ตลอดมา จนนาราเรียนจบมัธยมศึกษาตอนปลายเเละเข้ามหาวิทยาลัยปีสอง จู่ ๆ เธอก็ถูกพ่อเเม่หลอกว่าเป็นมะเร็งและขายเธอให้กับชายเเก่เจ้าของตลาดและห้องเช่า พ้อมกับลำเลิกบุญคุณที่ป้อนข้าวป้อนน้ำมาจนโต

นาราจึงตัดสินใจทดเเทนบุญคุณให้พ่อเเม่เป็นครั้งสุดท้ายและยอมเเต่งงานกับชายเเก่คนนั้น เมื่อถึงตอนเข้าเรือนหอเธอจึงตัดสินใจที่จะปลดชีพของตัวเอง เจ้าบ่าวของเธอมาช่วยไว้ทัน เเต่ไฉนเจ้าบ่าวของเธอกลับกลายเป็นชายหนุ่มรูปงาม ไม่ใช่ชายเเก่บ้ากามไปได้กันนะ

/*/*/

"คุณเป็นใครคะ เกี่ยวข้องอะไรกับเถ้าแก่ชู ตายแล้ว! ฉันเป็นเจ้าสาวของเถ้าแก่ชู แต่ฉันกลับ...เอ่อ...น่ะนอนกับคุณ เรารีบหนีกันเถอะนะคะ เดี๋ยวเถ้าแก่ชูมาจะต้องเกิดเรื่องแน่ ๆ เลย" พูดพลางรีบลุกขึ้นอย่างตื่นตระหนก แต่ชายหนุ่มกลับรั้งร่างเย้ายวนนั้นมาแนบไว้กับแผ่นอกหนา

"ไม่ต้องรีบร้อนหรอก ผมบอกแล้วไงว่าจะปกป้องคุณเอง จะไม่มีใครกล้ามามีเรื่องกับผมทั้งนั้นสบายใจได้"

เขาบอกด้วยท่าทีสบาย ๆ เมื่อนารามาย้อนนึกดู ตอนนี้ก็ผ่านไปคืนหนึ่งแล้วที่เขากับเธอนอนอยู่ด้วยกันที่นี่ หากเถ้าแก่ชูจะเอาเรื่องก็คงไม่ปล่อยให้เวลาล่วงเลยมานานขนาดนี้

เขาเป็นใครกันนะ ทำไมถึงดูไม่กังวลอะไรเลย ทั้งที่แย่งเจ้าสาวของคนอื่นแบบนี้ เธอมองใบหน้าหล่อเหลานั้นพร้อมกับคิดในใจด้วยความสงสัย

"แล้วคุณเป็นใครหรือคะ" เธอไม่ปล่อยให้ความสงสัยผ่านไปง่าย ๆ

ชายหนุ่มยิ้มบาง ๆ แล้วกระซิบเบา ๆ ที่ริมใบหูของเธอ "ผมคือ...คุณลุงประธานของคุณอย่างไรล่ะ"