大女儿 คุณหนูใหญ่ เล่ม 1

หนึ่งเด็กน้อยอาภัพผู้มาพร้อมกับความชิงชังใต้หล้า กับอีกหนึ่งพระปิตุลาผู้ซึ่งเย็นชากับคนทั้งโลก โชคชะตานำพาทั้งสองมาเจอกันท่ามกลางเล่ห์กลมากมาย

บางช่วงบางตอน...
หยาจื่อสาวเท้าเข้ามายืนกอดแผ่นไม้มองดูเงียบ ๆ เบื้องล่างห่างออกไปไม่ไกลกลับมีดวงตาสองคู่กำลังมองนางอยู่ เด็กน้อยเป็นคนมีสัมผัสไว แพขนตาหลุบต่ำจึงค่อย ๆ ช้อนขึ้นไปมอง
ทันทีที่สบตากัน ราวกับห้วงเวลาถูกหยุด
"เด็กคนนี้ไฉนใจคอโหดเหี้ยมนัก ไม่รู้ว่านางเป็นใคร ดูเอาเถิดสังหารคนตาไม่กะพริบเลยสักนิด" องครักษ์ด้านหลังของเขาเปรยขึ้น
ใบหน้าของต้วนอ๋องยังคงเย็นชาไร้อารมณ์ ดวงตาสองคู่ยังจ้องกันไปมาไม่มีใครยอมใคร หยาจื่อไม่ได้ตกใจ เพียงดึงสายตากลับหมุนตัวเดินไปปีนลงจากภูเขาจำลอง จากนั้นก็เดินกอดแผ่นป้ายไม้ตั้งใจจะเดินผ่านหน้าเขาไป
ทว่าแขนเล็ก ๆ ของนางกลับถูกจับเอาไว้ ไหล่ข้างหนึ่งถูกบีบรั้งให้ร่างเล็กหันมา มือใหญ่ที่ใช้พันธนาการนางดูเหมือนจะไม่คิดออมแรงเลยแม้แต่น้อย
หยาจื่อนิ่วหน้าด้วยความเจ็บพลางเงยหน้าขึ้นไปมอง นัยน์ตาเจือความเกลียดชัง ตู้หมัวมัวเป็นคนเลว หากคนผู้นี้เข้าข้างคนเลว ย่อมต้องเป็นคนเลวด้วยเช่นกัน ความคิดของเด็กคนหนึ่งเป็นเช่นนี้ ดวงตากลมโตจ้องเขาเขม็ง
"ทำผิดแล้วยังจะกล้าใช้สายตาเช่นนี้มองเปิ่นหวาง ดูท่าว่าเจ้าจะไม่สำนึกเลยใช่หรือไม่" ไป๋ฟู่หลิงเอ่ยเสียงเย็นชา เด็กแปลกหน้าคนนี้ เขาเดาได้ไม่ยากว่านางเป็นใคร ตู้หมัวมัวเป็นสาวใช้คนสนิทของพี่สาวคนเดียวเขา ต่อให้เย็นชาไร้ใจเพียงใด ก็ยังไม่อาจปล่อยผ่านไปได้อยู่ดี
หยาจื่อไม่ชอบพูดจามาแต่ไหนแต่ไร นางไม่ตอบโต้ ทำเพียงแค่ดิ้นรนให้หลุดจากพันธนาการ
มือของไป๋ฟู่หลิงเพิ่มแรงขึ้นอีกครึ่งส่วน พยายามจะทำให้นางสงบ แต่เด็กน้อยกลับก้มลงไปกัดข้อมือของเขาจนจมเขี้ยว