เทพเจ้าขา...ขอเถอะนะส่งรักมาสักที

"ท่านคะ ที่หนูมาวันนี้ไม่ได้มาขอแต่มาถาม ท่านปัดคำขอหนูตกไปแล้วใช่ไหมคะ หรือปฏิเสธออเดอร์ที่หนูขอไป หนูมาขอก็หวังจะได้แบบคนอื่นเขา แต่ทำไมไม่ได้เสียที ท่านทำคำขอตกหล่นไปหรือเปล่า หรือว่ามีคนขอเยอะจนลืม ท่านขาคนมาขอทีหลังเขาได้กันไปหมดแล้ว หนูมาขอก่อนทำไมยังไม่ได้สักที หรือท่านลำเอียง ปีแรกหนูมาขอถึงแม้รายละเอียดคนที่อยากได้มันยาวเกินหนึ่งหน้ากระดาษเอสี่เพราะต้องบอกละเอียดแม้กระทั่งสีตา แต่ปีหลังๆมานี้ก็ขอลดลงเรื่อยๆแล้วทำไมยังไม่ได้สักที ท่านทำแบบนี้มันไม่ถูก เป็นเทพเจ้าก็ควรให้ความสำคัญกับลำดับก่อนหลังสิ หนูมาขอตอนอายุ 25 ตอนนี้อายุ 35 แล้วค่ะ ให้สักทีเถอะ ถ้าไม่ให้ภายในสองปีนี้หนูจะตั้งตัวเป็นโสดและจะบอกใครต่อใครว่าท่านไม่ศักดิ์สิทธิ์จริง พวกที่ได้ๆกันไปแม่งก็ฟลุคทั้งนั้น ท่านแก่แล้วนะ อายุเป็นร้อยเป็นพันปีแล้วจะมาทำแบบนี้กับคนอายุน้อยกว่าไม่ได้ ยิ่งมีอายุมันยิ่งต้องช่วยเหลือคนอายุน้อยกว่าสิ และถ้าภายในสองปีนี้หากท่านไม่ส่งคนรักดีๆมาให้หนูสักทีหนูจะป่าวประกาศไม่ให้คนมาขอท่าน แล้วหนูจะขอต่อว่าท่านไปเรื่อยๆ หนูจะโกรธท่าน หนูจะจุดธูปแล้วฟ้องเง็กเซียนทุกวันว่าท่านทำหน้าที่ไม่เที่ยงธรรม ลำเอียง และไม่รู้จักคำว่าคิว มาก่อนมันก็ต้องได้ก่อนไหมคะ ท่านอย่าทำให้หนูเลิกนับถือเหมือนเทพองค์อื่นๆในเมืองไทยเลยนะ ที่ไหนว่าแน่ ที่ไหนว่าได้แต่หนูไปขอแต่ไม่เคยได้ รู้ไหมว่าหนูอัลฟอลโล่เทพเจ้าไปหลายองค์หลายสำนักแล้วนะ อย่าให้หนูอัลฟอลโล่ท่านเพิ่มเลย " กีรติพูดยาวเหยียด และคำพูดนี้ทำให้คนที่มาด้วยถึงกับ ตกใจคนที่อยู่แถวนั้นก็เช่นกัน ดีที่วันนี้คนไม่ค่อยเยอะ ไม่อย่างนั้นคงรู้สึกแปลกๆ
-+-+-

คุณยังอยากดูแลหัวใจแบบนี้อยู่เหรอ หัวใจที่เคยถูกเหยียบจนไม่แน่ใจว่าจะรักใครได้อีก หัวใจที่ถูกแช่ไว้ในช่องแข็งน้ำแข็งมันเกาะกุมขนแข็งไปหมด" เขาเอ่ยถามน้ำเสียงสั่นและแผ่วเบา กีรติยิ้มก่อนที่จะตอบ
"หัวใจที่คุณว่าถูกแช่แข็ง แต่มันยังคงเต้นอยู่นี่คะ รู้ไหมว่าฉันคือเปลวไฟอุ่นๆในเตาผิง ฉันจะใช้เปลวไฟนั้นค่อยๆละลายน้ำแข็งที่เกาะหัวใจคุณอยู่แล้วทำให้มันกลับมาอบอุ่นอีกครั้ง" พอฟังจบเขานิ่งไปนานมาก มากจนกีรติเริ่มจะกังวล
"คุณเคยรู้สึกกลัวไหม กลัวว่าถ้าเรารู้สึกกับใครอีก แล้วมันจะจบเหมือนเดิม" หลังจากเงียบมานานคราวนี้พจน์ก็เริ่มเอ่ยถามคนที่กำลังยืนเผชิญหน้ากันอยู่อีกครั้ง กีรตินิ่งนิ่งไปเล็กน้อย แต่พยักหน้าเบาๆเป็นการยอมรับ
"กลัวค่ะแต่กลัวไม่ได้แปลว่าเราต้องวิ่งหนีมันตลอดไป ชีวิตเราหนีความรักไม่พ้นหรอก รักพ่อแม่ รักตัวเอง รักคนอื่น รักแมว" พอได้ฟังคำตอบคุณหมอหนุ่มก็ถอนหายใจ ยิ้มเศร้า
"ผมไม่รู้ว่าตัวดีพอหรือยัง ไม่รู้ว่าถ้าเดินไปข้างหน้าอีกครั้งจะทำร้ายใครบ้าง หรือว่าจะจะโดนทำลายเสียเอง"
"งั้นให้ฉันเดินข้าง ๆ คุณไม่ต้องวิ่ง ไม่ต้องรีบแค่ไม่ผลักฉันออกก็พอ"
"แล้วถ้าผมยังไม่มั่นใจในตัวเอง" เขาถามต่อ
"มั่นใจในฉันแทนก่อนก็ได้ ฉันจะไม่ปล่อยมือคุณง่าย ๆ หรอกค่ะ "

-+-+-
"ก็ที่ผ่านมาคุณพูดน้อยจะตาย เป็นฉันที่พูดมาก พอเห็นแม่คนนั้นกอดคุณ ฉันก็โกรธแล้วก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรกับเรื่องของเราต่อไปกลัวว่าคุณจะกลับไปหาเธอคนนั้น ฉันไม่รู้ว่าฉันควรรอหรือควรถอย แล้วใจมันก็จี๊ดๆ" คราวนี้หญิงสาวบอกความรู้สึกของตัวเองออกมาบ้าง

"คุณเองก็น่าจะรู้ว่าผมพูดไม่เก่งแต่ถ้าคุณยังอยู่ตรงนี้ ผมจะใช้ทุกวันพิสูจน์ให้คุณเชื่อว่าผู้หญิงคนที่ผมอยากให้ดูแลหัวใจผม...คือคุณคนเดียว" กีรตินิ่งไป น้ำตารื้นขึ้นมาด้วยความตื้นตัน พจน์มองเขาไปในดวงตาของเธอแล้วพูดต่อ "อย่าทิ้งผมแค่เพราะใครบางคนพยายามจะย้อนกลับมา ช่วยลบรอยแผลเก่าของผม และขอร้องอย่างสร้างแผลใหม่เลยนะ อยู่กับผมอย่าให้ความไม่เข้าใจกันม พรากคุณไปจากผมนะครับ"
-+-+-


ปล. นิยายเรื่องนี้นิยายเรื่องนี้จัดอยู่ในหมวนิยายรัก ไม่มีเลิฟซีน แต่ก็มีซีนหวานๆ น่ารัก น่าหยิก
ฝากนิยายด้วยนะคะ