ฝากรักไว้ในใจ

"อย่ามาเดินหนีผมแบบนี้นะน้ำหวาน!" ทว่าทันที่หมุนตัวเตรียมจะเดินหนี ก็เป็นเขาที่เดินตามมากระชากแขนของเธอเอาไว้อย่างแรง ราวกับว่าจะทำให้รู้ ว่าหากเขาไม่อนุญาต
เธอก็ไม่มีสิทธิไปไหนทั้งนั้น!
"น้ำหวานแค่ไม่อยากทะเลาะกับคุณเฉยๆ ค่ะ ถ้าคุณอ้นจะกลับมาเพื่อหาเรื่องกันแบบนี้ ต่อไปก็อย่ามายุ่งกับน้ำหวานอีก" แทนที่เขาจะอธิบายว่าที่ผ่านมาหายไปไหน แต่นี่อะไร กลับเอาแต่ใส่อารมณ์กับเธอไม่ยอมหยุด ถึงเธอจะอยู่ในสถานะที่รับเงินจากเขา แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะมีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับเธอ เพราะถึงยังไงชีวิตมันก็เป็นของเธอ!
เรื่องระหว่างเรา มันก็แค่ข้อตกลงที่เห็นชอบทั้งสองฝ่ายเท่านั้น
"แล้วใครกันที่มันมายุ่งกับเมียของผมได้!" หรือลืมไปหมดแล้ว ว่าเขาเป็นใคร และมีความสำคัญกับเธอยังไงบ้าง!
"เราเป็นแค่คู่ค้ากัน คุณอ้นลืมไปแล้วเหรอคะ" แล้วแบบนี้จะเที่ยวมาเรียกเธอว่าเมียคงไม่ได้หรอกนะ เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา เขาเองที่เป็นคนกำหนดขอบเขตของความสัมพันธ์ ด้วยการวางสถานะของเธอให้เป็นแค่คู่นอน
เธอเองก็พยายามอย่างหนักที่จะบอกตัวเองอยู่ตลอดว่าอย่าฝันสูง เพราะคนอย่างเขา คงไม่มีวันมาคิดอะไรด้วยแน่
จริงๆ เรื่องระหว่างเราสองคนมันก็มีแค่นั้น แล้วมาวันนี้เขาจะมาเที่ยวพูดว่าเธอเป็นเมียของเขา มันไม่ได้ เธอไม่ยอม!
"ลืมไปหมดแล้ว สิ่งเดียวที่ผมยังไม่ลืมก็คือคุณเป็นเมียผม และผมไม่อนุญาตให้คุณไปส่งยิ้มหวานให้ผู้ชายหน้าไหนทั้งนั้น!" ความหึงหวงที่มีทำให้เขาไม่สนใจอะไรทั้งนั้นนอกจากช้อนอุ้มคนช่างเถียงขึ้น ก่อนจะพาเธอเดินเข้ามาในห้องนอน ก่อนจะสาดทุกๆความหงุดหงิดใส่เธออย่างไม่ปราณี