เราจะบังเอิญเจอคนคนหนึ่งได้กี่ครั้ง

"วิน คุยกันก่อนนะ" หันมามองเขาด้วยแววตาจริงจัง เธอคิดว่ามันคงไม่มีเวลาที่เหมาะสมไปมากกว่านี้แล้วที่จะเคลียร์ความรู้สึกตัวเอง
"อืม" มาทำหน้าเขินเธออีก จนอดค้อนให้ไม่ได้
"วิน ถามจริงๆ ว่าไปร้องเพลงจริงๆ เหรอ"
"ไม่ได้ไปเล่นดนตรีที่ไหนหรอก ตั้งใจไปเยี่ยมพ่อ ตั้งใจไปหาแก ไม่อยากให้ขับรถกลับบ้านดึกๆ คนเดียว"
"วิน นี่ไม่ปกติอะ ไม่คิดว่าเป็นเรื่องปกติที่เพื่อนเขาทำกัน ไม่เคยมีเพื่อนคนไหนหรือใครที่เดินเข้ามาในชีวิตแล้วทำให้ขนาดนี้ หรือปกติแกก็ดูแลเพื่อนคนอื่นแบบนี้"
"ก็...ไม่หรอก"
"โอเค งั้นถามอีกคำ ตอนนี้โสดไหม"
"โสด" แม้จะกลายเป็นคนประหยัดคำพูด แต่ก็ตอบกลับได้รวดเร็วดีเหลือเกิน
"งั้นเค้าจีบวินได้ไหม"
"อื้ม" อมยิ้มแล้วเม้มปากไว้แน่นเชียว ผู้ชายแบดบอยในจินตนาการของเธอกลายเป็นเด็กผู้ชายที่น่ารักได้ขนาดนี้ได้อย่างไร
"หมายถึงให้จีบหรือไม่ให้จีบ" ถามย้ำเพื่อความมั่นใจอีกสักรอบ
"จีบ...จีบสิ" รีบตอบเหมือนกัน เอาวะ ผู้ชายไม่จีบเรา เราก็จีบเองแล้วกัน
"โอเค งั้นเค้าจีบ ถ้าวันไหนเค้าจีบติดแกช่วยบอกหน่อยแล้วกันนะ"
"ตอนนี้...ตอนนี้เลย"

วิน x ฟ้าใส
จากเพื่อนที่รู้จักกันเพียงผิวเผินในสมัยเรียน และกลับมาเจอกันในวัยสามสิบ บังเอิญเจอกันก็โบกมือทักทาย ถามไถ่กันไม่กี่คำ
จนความบังเอิญในครั้งหนึ่งที่ได้คุยกันยาวๆ และรู้สึกคุยกันถูกคอ ชอบอะไรคล้ายๆ กัน จนรู้สึกว่าอยากคุย อยากเจอ โดยไม่จำเป็นต้องบังเอิญ...เป็นความรู้สึกพิเศษที่ฟ้าใสจะก้าวหนึ่งก้าวก็ถอยสองก้าว
เป็นเรื่องที่ดำเนินไปเรื่อยๆ แบบน่ารักน่าหยิก ฟีลกู๊ด สายขาวร้อยเปอร์เซ็นต์

หมายเหตุช่วงโปรโมชันลด 50% จากราคาเต็มนะคะ และซื้อผ่านเว็บถูกกว่า 10 บาทน้า