ข้านี่แหละสตรีดอกบัวขาว

เกิดใหม่อีกครั้งสตรีอ่อนแอเช่นข้าจะเป็นสตรีที่มารยาเหมือนนางเองและข้าจะขึ้นชื่อว่าสตรีดอกบัวขาวโดยไม่สนใจคำครหาของผู้ใด

บทนำ



ข้าคือสตรีที่อ่อนแอยอมทุกอย่างให้กับน้องสาวต่างมารดาที่ท่านพ่อฝากฝังให้ดูแลและรักนาง ทว่านางไม่ได้นับถือหรือรักข้าด้วยความจริงใจ สายเลือดของท่านพ่อในตัวของนางไม่ได้มีถึงครึ่งของเลือดชั่ว ๆ ของมารดานางเลย นางทั้งอิจฉาริษยาอยากได้ทุกอย่างที่ข้าครอบครอง จนวันนี้วันที่ข้าได้กลับมาเกิดใหม่อีกครั้งหลังจากถูกนางสั่งให้ลงโทษจนข้ามิอาจจะทนความเจ็บปวดไหว หนำซ้ำอ๋องฉีบุรุษที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีของข้ามิได้สนใจใยดีข้าด้วยซ้ำเสมือนโล่งใจที่ข้าจากโลกใบนี้ไปได้เสียอีก

สวบ สวบ เสียงฝีเท้าเก้าตรงไปด้านหน้าในมือของนางมีหนังสือหย่าที่ลงนามของนางมาเสร็จสรรพ สองเท้ามุ่งหน้าตรงไปที่ห้องของสามีแม้ยามนี้จะเป็นยามวิกาลแต่นางหาได้สนใจ เพราะความผิดพลาดในคราก่อนทำให้นางต้องตายอย่างน่าอนาจ ในเมื่อสวรรค์เมตตาให้นางกลับมามีชีวิตอีกครั้ง นางจะไม่ยอมเป็นคนอ่อนแออีกต่อไป

ปัง!! เสียงประตูถูกทีบเปิดผละออกทั้งสองฝ่าย บุรุษสตรีที่กกกันอยู่บนเตียงนอกสภาพเปลือยเปล่ากำลังเร้าร้อนเหงื่อไหลโชก ตกใจผงะออกจากกันทันที

“หลิวเฟยหงเจ้าเสียสติไปแล้วหรือยังไง เหตุใดถึงเข้ามาโดยพละการเช่นนี้ บ่าวรับใช้ไปที่ไหนกันหมดมาจับพระชายาออกไปเดี๋ยวนี้”

“ฮ่า ฮ่า คิดว่าหม่อมฉันจะมาขัดจังหวะทั้งสองหรือ? หม่อมฉันไม่แม้แต่จะรู้สึกอะไรด้วยซ้ำ และไม่ต้องให้บ่าวรับใช้มาจับตัวหรือไล่หม่อมฉันออกไป ลงนามนี้ให้หม่อมฉันซ่ะแล้วหม่อมฉันจะออกไปเอง ไม่ได้อยากอยู่ดูภาพที่น่ารังเกียจของสัตว์เดรัจฉานกำลังติดสัตว์นักหรอกเพคะ”

“พี่หลิวเฟยหงคำพูดคำจาพี่จะเกินไปแล้วนะ ท่านอ๋องฉีเพคะดูสิเพคะท่านพี่กล่าวหาดูถูกว่าหม่อมฉันเป็นสัตว์ชั้นต่ำ”

“พระชายาเหตุใดเจ้าต้องต่อว่าน้องสาวของเจ้าด้วยคำพูดไร้สกุลเช่นนี้”

“ฮึ ฮึ คำพูดของหม่อมฉันดูชั้นต่ำไร้สกุลหากแต่การกระทำของท่านทั้งสองมากกว่าที่ต่ำและยังน่ารังเกียจอีกด้วย ต่อจากนี้นางจะไม่มิใช่น้องสาวของข้าอีกต่อไป หากนางเป็นน้องสาวของข้าจริง ๆ นางคงไม่คิดทำร้ายแทงข้างหลังพี่สาวเช่นนี้ สว่างเมื่อไหร่หม่อมฉันจะเดินทางกลับเรือนตระกูลหลิวพร้อมสินเดิมของหม่อมฉัน ต่อจากนี้พวกท่านจะเสวยสุขเพียงใดหม่อมฉันมิได้สนใจ” น้ำเสียงฉะฉานเสียงดังชัดเจนโยนหนังสือหย่าให้แก่อ๋องฉี ก่อนจะเดินหันหลังกลับอย่างสง่างาม