จิตรกรกับตรอกที่ถูกลึม [The Artist with the Forgotten Alley]

ผู้คนยังเดินกวักไกว่อยู่ แม้อาทิตย์จะลับขอบฟ้า

ถนนยังคงมีไฟอยู่ แม้อยู่ในตำแหน่งที่หม่นแสงที่สุด

ความเร่งรีบยังคงมีอยู่ แม้เวลานี้ไร้ไออุ่นจากแสงตะวัน

สถานที่นับพันยังคงส่องสว่างอยู่ แม้จะอยู่ในยามราตรี



เมืองหลวงที่เป็นดั่งจุดศูนย์รวมของโอกาส

ความฝันและความหวัง

ตรงนั้น ตรงที่ตรอกนั้น

อยู่ ณ ใจกลางความวุ่นวาย



ศิลปินหนุ่มในห้องเช่าราคาถูก

กำลังตวัดพู่กัน

สีต่าง ๆ กำลังถูกระบาย

แต่ในใจของอาซัวกลับ...ว่างเปล่า



ปัก เขาเผลอแตะถังสีหก

สีเหลืองสดใสกำลังไหลนองบนพื้นห้องเช่าที่ปูด้วยพลาสติก

อาซัวไม่ได้รับรู้ว่ามันเป็นสีเหลืองจากสีที่ไหลนอง

แต่ที่เขารู้ เพราะเขาอ่านจากฉลากข้างกระป๋อง



เขาไม่รู้ว่าอะไรกำลังเกิดขึ้นกับเขา

แต่ตอนนี้ภาพที่เขาเห็น ไม่ว่าสิ่งใดก็ตาม

แม้จะเป็นรูปวาดของเขาเอง

มันกลายเป็น ส่วนผสมของสีขาวและดำ



The Artist with the Forgotten Alley

จิตรกรกับตรอกที่ถูกลืม