ลิขิตรักนางร้ายข้ามภพ

แคว้นต้าหยวนกว้างใหญ่ไพศาล ไม่เพียงแต่เป็นแผ่นดินแห่งอารยธรรมที่รุ่งเรือง ทั้งบุ๋นและบู๊ แต่ยังเป็นสมรภูมิแห่งความทะเยอทะยานและการต่อสู้ลับใต้เงามืด ท้องฟ้าเหนือเมืองหลวงหลงโจวในยามรุ่งอรุณสาดแสงสีทองลงมาอย่างไม่ปรานีดั่งท่าทีของผู้ปกครองที่เข้มงวด



ในห้วงเวลานี้ ผู้คนใต้หล้าต่างร่ำลือถึง ตระกูลใหญ่ห้าสกุล ซึ่งมีอำนาจและอิทธิพลเหนือดินแดนทั้งปวง หนึ่งในนั้นคือ ตระกูลเซียว ขุนนางสายบู๊ ผู้สืบทอดสายเลือดแม่ทัพมาหลายชั่วอายุคน อำนาจและเกียรติยศของตระกูลนี้ ไม่เคยลดเลือนแม้ในยุคสงครามและความวุ่นวาย



ท่ามกลางความสง่างามและบารมีของ เซียวเยี่ยนหรง อดีตแม่ทัพเหล็กผู้หยุดศึกได้ในสามวัน รุ่งอรุณของทุกวันคือเสียงบัญชาการและเสียงกองทัพเขา บุตรสาวเพียงหนึ่งเดียวของเขา เซียวเสวี่ยอิง หญิงสาวที่ได้รับการกล่าวขานว่ามีรูปโฉมงามล่มเมือง แต่กลับมีนิสัยดื้อรั้นและเย่อหยิ่งจนได้รับฉายาว่า "คุณหนูอสรพิษ" จากปากบ่าวไพร่และผู้คนในจวน



ตั้งแต่อายุเพียงห้าขวบ ความสัมพันธ์ที่ถูกกำหนดโดยโชคชะตาได้ผูกมัดเธอกับ เหยียนโหลว ชิ้นอ๋องลำดับสี่แห่งราชวงศ์ ผู้ถูกขนานนามว่า โอรสแห่งเงามืด เพราะเติบโตในความลับและความเงียบสงัด แม้สายเลือดในกายจะพร่ำบอกถึงความเข้มแข็ง แต่ท่าทีเย็นชาและความไร้อารมณ์ของเขากลับทำให้ผู้คนหวาดกลัว



"เด็กคนนั้นเย็นชาราวน้ำแข็งในฤดูหนาว น่ากลัวเกินกว่าจะเป็นสามีของใครได้..."

เสียงกระซิบของเหล่าขุนนางและคนในวัง ก้องกังวานในหูของเสวี่ยอิงทุกครั้งที่นางได้ยินถึงชื่อเขา



"หากมิใช่เพราะราชโองการ ใครจะกล้าให้บุตรสาวตนเองแต่งไปอยู่ข้างหมาป่า!"

น้ำเสียงเหล่านี้เปรียบเสมือนสายลมหนาวที่พัดผ่านหัวใจเด็กหญิงผู้อ่อนแอและเปราะบาง



น้ำตาเคยไหลรินในห้องกว้างแห่งจวนแม่ทัพ เมื่อครั้งเสวี่ยอิงถูกบังคับให้ยอมรับชะตากรรมที่ไม่เคยเลือกด้วยตัวเอง นางไม่เคยได้เล่นกับชินอ๋องน้อย คำพูดและการกระทำของเขายังคงเป็นปริศนา แม้แต่ในวันที่ใกล้ชิดที่สุด สายสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองยังคงถูกพันธนาการด้วยคำสั่งจากสวรรค์ที่ไม่มีผู้ใดกล้าท้าทาย



วันเวลาเดินผ่านไป เสวี่ยอิงยิ่งเติบโตด้วยใจที่แข็งกร้าวและนิสัยเย่อหยิ่งไร้ขอบเขต ท่ามกลางบรรยากาศอึมครึมในจวนแม่ทัพใหญ่ ไม่เคยมีใครกล้าห้าม หรือแม้แต่จะทัดทานความประพฤติของนาง

สาวใช้สองคนที่เป็นทั้งผู้ติดตามและพยานในชีวิตนาง คือ เสี่ยวจู เด็กสาวฉลาดหลักแหลมและรอบรู้ ที่รู้จักเจ้านายดีกว่าคนอื่นใด และ เสี่ยวถิง บ่าวผู้อ่อนโยนแต่ขยันขันแข็ง ทั้งคู่เป็นเสมือนเงาที่คอยสลัดร่างอสรพิษให้เงียบสงัดในยามที่โลกภายนอกเต็มไปด้วยความวุ่นวาย



อีกฟากหนึ่งของเมือง อาณาบริเวณที่สงบสุขกว่าคือจวนของ ตระกูลหลิน ขุนนางชั้นกลางสายบุ๋น ผู้ซึ่งไม่ได้ร่ำรวยล้นฟ้าแต่กลับเต็มไปด้วยความอบอุ่นและความสมถะ



หลินซู บุตรสาวคนเดียวของตระกูลนั้นคือบุปผาขาวที่เบ่งบานท่ามกลางความสง่างามแห่งอ่อนโยน ใบหน้าของนางบริสุทธิ์ราวดอกไม้ในฤดูใบไม้ผลิ แม้ไม่ใช่ผู้มีนามเสียงโด่งดัง แต่กลับครองใจใครหลายคนด้วยความอ่อนหวานและมารยาทงดงาม



เมื่อเกิดเหตุไฟไหม้ที่จวนหลิน นางถูกเชิญมาพำนักในจวนเซียวด้วยความเมตตา และนั่นเองคือจุดเริ่มต้นของเงื่อนไขที่เปลี่ยนชีวิตของเสวี่ยอิงไปตลอดกาล

ทุกสายตา ต่างจับจ้องไปที่ หลานอี้เฉิน ขุนนางหนุ่มผู้สอบได้เป็นจอหงวนตั้งแต่อายุสิบแปดปี ที่เปรียบเสมือนชายหนุ่มในฝันของหญิงสาวทั่วแคว้น และที่สำคัญ เขามอบไมตรีอันอ่อนโยนต่อหลินซูอย่างไม่ปิดบัง



และนั่น... คือเหตุผลที่ทำให้เสวี่ยอิงต้องกลายเป็นนางร้ายในสายตาของทุกคน

นางรักหลานอี้เฉิน หลงใหลในปัญญาและความสงบเย็นของเขา แม้รู้ดีว่าเขามองนางเป็นเพียงคลื่นลมในทะเลกว้าง



ในจวนใหญ่ที่เต็มไปด้วยความสูงศักดิ์และความยิ่งใหญ่ กลับค่อย ๆ ปรากฏรอยร้าวที่ลึกลงในจิตใจ

เสวี่ยอิงผู้ถูกตราหน้าว่าอิจฉาริษยา และหลินซูที่ดูอ่อนโยนแต่แฝงไว้ด้วยสายตาพิษสง



คำหมั้นหมายกับเหยียนโหลวกลายเป็นพันธะหนักอึ้งที่นางอยากฉีกทิ้งให้หลุดลอย

แต่โชคชะตากลับบีบบังคับให้นางเดินในเส้นทางที่ถูกวาดไว้โดยผู้ใหญ่



จนกระทั่ง...



เสียงตะโกนโหยหวนของเสวี่ยอิงสะท้อนก้องกลางสระบัว

น้ำใสเย็นเยียบกระเซ็นขึ้นจนเปียกแผ่นหลังและเสื้อผ้า

และในจังหวะนั้น... เสวี่ยอิงถูกผลักตกลงไปในน้ำลึกโดยไม่ทันตั้งตัว



โชคชะตาพลิกผันนั้น ไม่เพียงแต่เปลี่ยนชีวิตของนาง...

แต่ยังนำพาวิญญาณของ "น้ำฟ้า" นักเขียนสาวผู้เสียชีวิตขณะดูซีรีส์มาราธอน มาสู่ร่างนางร้ายผู้ไร้ที่รัก



ความหวังใหม่ หรือคำสาปเก่า... จะเริ่มขึ้น ณ ที่นี่

และเสวี่ยอิงจะเขียนชะตากรรมของตนใหม่อีกครั้งด้วยมือของตัวเอง





---