คำพิพากษาในนามแค้น ฉบับตรวจเช็กคำผิดค่ะ

"พี่ชายของเธอน่ะ พาน้องสาวฉันหนี แล้วทิ้งลูกไว้ให้ดูต่างหน้า เธอคิดว่าเธอ จะรอดจากการแก้แค้นของฉันอย่างงั้นเหรอ... ต๋อม! ฮะ?"
ในห้องแคบ ๆ ที่กลายเป็นสนามของความแค้น ณัฐปรียาได้ตกเป็นเหยื่อของผู้ชายที่ไม่เคยเชื่อในคำว่าบริสุทธิ์ ความโกรธของเขา ทำให้เขาทำในสิ่งที่ไม่น่าให้อภัย ทิ้งร่องรอยทั้งในกายและในจิตใจของเธอ
สืบนทีตั้งใจทำร้ายผู้หญิงคนนี้ เพราะความเกลียดชังและโกรธมาก ที่น้องสาวของเขาสายทิพย์หนีไปกับต่อ พี่ชายของเธอนั่นเอง และความแค้นจะดับได้ด้วยความรัก หรือว่าความผิดครั้งนี้ ณัฐปรียาจะไม่มีวันให้อภัยคุณสืบนทีอีกแล้วตลอดชีวิต
++++++++++

คุณเจอพี่ต่อแล้วเหรอคะ?”
“ก็เจอแล้วน่ะสิ! แต่ไม่ใช่เจอไอ้ต่อหรอกนะ มันมาทิ้งลูกฝาแฝดไว้ที่หน้าโรงงานน่ะ พร้อมกับเอกสาร และก็น้องสาวของฉันสายทิพย์ แต่ตอนนี้สายทิพย์อยู่ที่โรงพยาบาล มันใกล้จะตายแล้ว” เขาเล่าเรื่องที่ทำให้เขาโมโห
“ฮะ? อะไรนะคะ!”
“เฮอะ! พี่ชายของเธอมันเลวมาก มันมีลูกกับสายทิพย์ตั้งสองคน แต่ตอนนี้มันทิ้ง ทิ้งเหมือนสายทิพย์เป็นขยะ แล้วตัวมันหายไปไหน”
“คุณสืบ ฉันไม่ทราบจริง ๆ ค่ะ คุณคะได้โปรดใจเย็น ๆ ก่อน ต๋อมไม่รู้เรื่อง” ณัฐปรียาพยายามอธิบาย เขาโกรธเธอเข้าใจ แต่เขากำลังจะมาหาเรื่องกับเธอนี่อะนะ มันไม่ถูกต้อง แววตาของเธอมองสืบนทีอย่างขอความเห็นใจ
“หึ! เธอมันโกหกพกลม เธอมันตอแหล” เขาเสียงกร้าวก่อนจะส่งมือมาบีบที่ลำคอของหญิงสาว ตอนนี้เธอหายใจหายคอแทบไม่ออกแล้ว ราวจะขาดอากาศ ณัฐปรียาดิ้นรนเพื่อเอาตัวรอดจากเงื้อมมือของเขา
“ได้โปรดค่ะคุณสืบ อย่าทำแบบนี้ อ๊ะ… ไม่!” มือที่ป่ายปัดทำให้ข้าวของตกหล่น แล้วเธอก็คว้าโคมไฟที่หัวเตียงได้ จากนั้นเธอก็ฟาดเข้าไปที่ศีรษะของสืบนทีเสียงดังผลัวะ!
ชายหนุ่มถึงกับชะงัก และถอนมือที่กำลังบีบลำคอของหญิงสาวอยู่ ณัฐปรียาหายใจหอบถี่ ตอนนี้เธอนึกกลัวผู้ชายตรงหน้าแล้ว
“ฉันถามอีกคำเดียว เธอจะตอบ หรือไม่ตอบ?” ท่าทางที่เจ็บเอาเรื่อง ชายหนุ่มเอามือกุมหัว คงจะเจ็บไม่หยอกทีเดียว
“ฉันถามเธออีกคำ ไอ้ต่อมันอยู่ที่ไหน?”
“คุณสืบคะ ต๋อมไม่รู้จริง ๆ ไม่รู้จริง ๆ ค่ะ”
“ไม่รู้เหรอ” เขาขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน
“ได้! ฉันทนมามากพอแล้ว ตอนนี้ฉันจะไม่ทนอีกต่อไป! สายทิพย์... น้องสาวคนเดียวของฉันจะต้องได้รับความยุติธรรม”
“เอ๊ะ! คุณ… คุณสืบคะ คุณจะทำอะไรฉัน?”