โคกพระยา

สงครามไม่เคยทำให้อะไรดีขึ้นมีแต่ความสูญเสียแทบทั้งสิ้น หากความซื่อสัตย์ รักชาตินี้...ก็เป็นเรื่องสำคัญเหมือนกัน การเสียกรุงครั้งที่ ๒ น่าเสียดายที่เราไม่รักกัน และคิดที่จะเป็นใหญ่เป็นโตขายชาติกิน จนพม่ายกทัพมาตีกรุงศรีอยุธยาจนย่อยยับ

ความรักคือจักรวาลของโลก แม้ในยามสงครามเราก็มีรัก...อย่าที่สุดก็คือรักชาติ นับรบผู้กล้าที่ยอมสละตนเพื่อชาติจึงเป็นที่น่ายกย่อง

ไม่มีเวลาไหนยืดยาวและตรงเสมอ
เวลาสำหรับความรักนั้นรวดเร็ว
ในขณะที่เวลาแห่งความชิงชัง ความเกลียด...เนิ่นนาน
มนุษย์ส่วนใหญ่อยู่กับสองสิ่งนี้ ถ้าหากคิดจะรักแล้วนั้น ต้องไม่หวังสิ่งตอบแทนจากรักไม่ว่าใด ๆ ทั้งสิ้น เพราะรักก็คือรักไม่มีเหตุผลอื่นนอกจากรัก

"เราจะเร้นรอยดินแดนมรณะให้ท่านได้อ่านกัน"

ในเรื่องนี้จะพูดทุกสิ่งเท่าที่รู้ออกมา รู้อะไรมาจะพยายามใส่ลงตรงนี้ หรืออาจมีเรื่องต่อไป หากผิดพลาดเพียงประการไดได้โปรดบอกในสิ่งที่ถูกต้องกับข้าพเจ้า...เพราะประวัติศาสตร์นั้น เคลื่อนไหว มีหลายตำราที่บันทึกไว้ หากข้า พระเจ้าได้นำตำราที่มีความน่าเชื่อและน่าจะเป็นความจริงที่สุดมาเขียนให้ท่านได้อ่านกัน
"ความตายนั้น...ไม่มีใครอยากให้มาถึง แต่มนุษย์ก็มิอาจหนีความตายพ้น จง...มองความตายให้เป็นเรื่องปกติของชีวิต...หากตรงนี้น่าสงสารตรง...ที่ผลัดเปลี่ยนแผ่นดินต้องมีคนตาย"