ดุจจันทร์กลางใจ

เรื่องราวความรักของอาเชอร์กับเพียงจันทร์(คู่หลัก) และดุจหทัยกับเมอริค
ไรท์จะจัดโปรราคาพิเศษสุดๆ และนานหน่อย เพราะเล่มอาจจะช้า ดังนั้นใครรอไม่ไหวก็สอยอีบุ๊คอ่านก่อน
ซึ่งราคาโปรที่จัดให้ จะถูกที่สุด เพราะหลังจากนี้จะไม่ลดขนาดนี้อีกแล้วนะคะ
ฝากอุดหนุนคุณอาเชอร์กับหนูจันทร์ด้วย ขอบคุณค่ะ


เธอเป็นเพียงแสงจันทร์ที่ซ่อนอยู่ใต้ความร้อนแรงของดวงตะวัน จนวันหนึ่งดวงตะวันร้อนแรงอย่างเขาได้ค้นพบว่าเธออบอุ่นช่วยขับไล่ความเหน็บหนาวและฝันร้ายในยามค่ำคืนของเขาได้ ความลับที่เขาเฝ้าตามหามาเป็นสิบปี สุดท้ายเป็นเธอที่กุมเอาไว้ มีหรืออาเชอร์จะปล่อยให้เธอเป็นเพียงพี่สาวบุญธรรมต่อไป
***เรื่องนี้เป็นรุ่นลูกของคุณอัลเล็นในอุบัติรักมาเฟียนะคะ แต่แยกอ่านได้ไม่งงค่ะ***

"แผลเป็นที่หลังคุณได้มันมายังไง"
"ฉันซุ่มซ่ามเดินชนป้าพรรชตอนที่ท่านถือน้ำร้อนในมือเลยโดนลวกค่ะ คุณไม่เชื่อถามป้าพรรชได้" คำตอบของหญิงสาวไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มแปลกใจนัก เขาเหยียดยิ้มที่มุมปากขยับเข้าไปใกล้ขึ้นอีก
"แค่น้ำร้อนลวกแผลใหญ่ขนาดนั้นเลยหรือ"
"ค่ะ แผลอักเสบติดเชื้อเลยทำให้กินลึกและกว้างขึ้น แผลเป็นก็เลยใหญ่และทิ้งรอยเอาไว้พอสมควร"
เพียงจันทร์สบตาคมกริบ ก่อนจะตกใจเมื่อมือใหญ่เอื้อมมาจับมือขวาของเธอแล้วบีบเบาๆ
"โอ้ย!" ต่อให้มีสติแค่ไหนก็ไม่สามารถเก็บอาการได้
"เป็นอะไร ผมแค่แตะเองเจ็บมากหรือ"
เขาเหมือนปิศาจร้ายที่อ่านใจคนออก สีหน้าของเขาเหมือนประหลาดใจ แต่แววตาคมกริบจ้องลึกเหมือนจะแทงทะลุความคิดในใจได้
"ฉันเคยประสบอุบัติเหตุค่ะ มีปัญหาที่แขนขวานิดหน่อยถ้าใช้แรงมากเกินไปจะรู้สึกเจ็บขึ้นมา"
"รอยแผลครั้งนั้นสินะ"
"คะ คุณพูดว่าอะไร"
"รู้สึกเจ็บบ่อยไหม" เขาแตะเบาๆ ที่แขนขวาของเธอ จุดที่เคยเกิดอุบัติเหตุได้แม่นยำจนเพียงจันทร์ตระหนก
"ไม่ค่ะ"
"เวลาหนาวจัด เจ็บขึ้นมาไหม"
เพียงจันทร์หลบตารู้สึกน้ำเสียงที่เขาใช้แปลกไปจากเดิมมาก ดูอ่อนโยนห่วงใยและแฝงด้วยความรู้สึกผิด เธอพยายามดึงแขนกลับแต่ถูกเขายึดเอาไว้
"ก็มีบ้าง แต่ไม่ได้หนักหนาอะไร"
"เหล็กนั่นเสียบทะลุแขนของคุณใช่ไหม"
ดวงตาสีนิลกลมโตเบิกกว้างอย่างตกใจ เธอรีบขยับถอยจนลืมไปว่าตัวเองแทบจะถูกเขาคร่อมเอาไว้ทั้งตัว ใช้มืออีกข้างผลักเขาสุดแรง แต่เหมือนไม่กระเทือนเลยสักนิด
มือใหญ่ของเขาเลื่อนมาล็อกที่ท้ายทอยเล็กของเธอเอาไว้ก่อนจะโน้มใบหน้าคมคายลงใกล้ ริมฝีปากร้อนเบียดบดเข้าหาปากอิ่ม