ข้ากับท่านก็แค่พันธมิตร

โปรยปราย:

ทุ่มเทรักให้ผิดคนจึงจบชีวิตลงอย่างน่าเศร้า หลังคืนชีวิตกลับมานางเดินหน้าไปหาคนผู้หนึ่งขอให้เขาแต่งนางเป็นฮูหยิน ทว่าแท้จริงเขากลับเป็นศัตรูตัวฉกาจแต่หนทางรอดเดียวของนางมีเพียงแต่ต้องแต่งกับเขาเท่านั้น

Cut Scene:

ใบหน้าเล็กแหงนมองพระอาทิตย์หวังว่าจะไปทัน นางควบม้าตัดเข้าทางลัดวิ่งไปตามทางเท้าทั้งเล็กทั้งแคบ นางแนบลำตัวลู่ไปกับม้าเมื่อด้านหน้าเป็นกิ่งไม้ระโยงระยางยื่นต่ำลงมา เมื่อพ้นจากทางแคบนางรีบดึงบังเหียนไปทางซ้ายรีบมุ่งหน้าไปด้วยความเร็วที่ไม่อาจชะลอได้ ใกล้ทางขึ้นอารามฝูชิงมีหลุมกับดักขนาดใหญ่ ครั้งนั้นทั้งคนทั้งม้าตกลงไปในหลุมถูกสิ่งแหลมคมทิ่มแทงเสียชีวิตหลายสิบคน นางจำได้ว่ายังมีนักฆ่าลอบปลงพระชนม์ฝ่าบาทซ้ำอีกด้วย

เมื่อมองเห็นขบวนเสด็จอยู่ไกล ๆ รถม้าของฝ่าบาทก็ใกล้จะถึงจุดที่มีกับดักรอแล้ว การเสด็จครั้งนี้เป็นการเสด็จส่วนพระองค์ผู้ติดตามจึงมีไม่มาก แต่ถึงอย่างนั้นทั้งขบวนก็มีจำนวนผู้ติดตามเกือบยี่สิบคน นางตัดสินใจควบม้าอ้อมไปอีกทางเพื่อไปดักหน้าให้ทัน

ขบวนเสด็จหยุดลงกะทันหันเมื่อมีบุรุษหนุ่มหน้าหวานควบม้ายืนขวางทางอยู่ข้างหน้า

"บังอาจ! เจ้าคนต่ำต้อยรู้หรือไม่ว่ากำลังขวางขบวนใครอยู่" ฉีกงกงลั่นวาจาถามไถ่ผู้ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง

ฝ่าบาทกับเส้าซือคนสนิทหยุดการหารือในรถม้าลงชั่วคราว

ร่างทะมัดทะแมงกระโดดลงจากหลังม้า ประสานมือคารวะอย่างนอบน้อม

"ข้าน้อยคนต่ำต้อยรู้ว่าคนที่อยู่บนรถม้าคือผู้สูงศักดิ์แห่งแผ่นดินต้าเฉียน ดังนั้นจึงได้บังอาจมาเอ่ยตักเตือน ทางข้างหน้าเป็นกับดักหลุมพราง หากยังเคลื่อนขบวนไปต่อคงไม่อาจคำนวณความเสียหายได้"

ผู้ที่ก้าวลงจากรถม้าคือเส้าซือหนุ่มรูปงาม คิ้วเข้มขมวดแน่นเมื่อเห็นใบหน้าผู้หวังดีที่มาเอ่ยเตือน

"หากสิ่งที่เจ้าทำในตอนนี้เป็นการถ่วงเวลาให้คนร้ายมาลอบปลงพระชนม์ผู้สูงศักดิ์ เจ้าจะไม่มีโอกาสได้ก้าวขาออกไปจากที่นี่แม้แต่ก้าวเดียว"

หลีเยว่เงยหน้ามองเส้าซือผู้เย็นชาเพียงแวบเดียว แววตาเขาฉายชัดว่าไม่เชื่อคำพูดของนาง

"เมื่อขบวนเสด็จพลาดตกหลุมพรางกับดัก นั่นจึงเป็นโอกาสให้มือสังหารโผล่หัวออกมา หากเส้าซือไม่เชื่อก็ให้คนไปตรวจสอบดู ยี่สิบก้าวจากตรงนี้มีหลุมดักสัตว์ขนาดใหญ่ขุดรอไว้แล้ว"

ฟู่เส้าซือพยักหน้าให้องครักษ์ไปตรวจสอบ ระหว่างที่รอบุรุษสตรีสบประสานสายตาด้วยแรงเขม่นอย่างไม่ยอมกัน

"เรียนใต้เท้ามีหลุมดักสัตว์อยู่จริง ๆ ขอรับ"

"ท่านเชื่อหรือยัง ตอนนี้ก็เตรียมตัวรับมือกับนักฆ่าเถอะ"

มือสังหารดักซุ่มอยู่ไม่ไกล เมื่อเห็นว่าเริ่มผิดแผนเพราะหนุ่มน้อยหน้ามนมาขวางทาง ผู้เป็นหัวหน้าโจรรีบส่งสัญญาณมือ เกาทัณฑ์พวยพุ่งจากสองข้างทางเล็งสังหารเป้าหมายทันที

"คุ้มกันฝ่าบาท!" ฟู่อวิ๋นซีชักกระบี่ขวางลูกธนูที่พุ่งมาทางรถม้าของผู้สูงศักดิ์ องครักษ์เงาปรากฏตัวออกมาอย่างพร้อมเพรียง

"ฉีกงกง! เร็วเข้า! ต้องรีบนำเสด็จฝ่าบาทไปที่อารามฝูชิง ตามข้ามาทางนี้" หลีเยว่รีบนำทางรถม้าเพื่อหลีกเลี่ยงกับดักหลุมพราง

ฝ่ามือใหญ่ของใครบางคนพลันคว้าหมับมาที่คอของนาง

"คุณหนูรองหลี เจ้าคิดจะทำอะไร!"

"มือที่ใช้บีบคอข้าหันไปสังหารศัตรูไม่ดีกว่าหรือ เดี๋ยวได้ตายกันหมดพอดี" หลีเยว่ผลักมือฟู่เส้าซือออก แต่เขากลับบีบแน่นขึ้นกว่าเดิม

"เจ้าวางแผนไว้แล้วใช่หรือไม่ คิดจะใช้วิธีนี้สร้างความดีความชอบแล้วขอสมรสพระราชทาน" เสียงขบกรามบ่งบอกอารมณ์ที่เดือดพล่าน

"ฟู่เส้าซือท่านบ้าไปแล้วหรือ เรื่องแบบนี้ใครจะกล้าวางแผนกัน หากวันนี้ข้าไม่ไปหาท่านที่จวนก็คงตามมาช่วยไม่ทันแล้ว!"

นางสับมือใส่ต้นแขนใหญ่ที่บีบคอไม่ยอมปล่อย ฝ่าเท้ารีบยันเขาให้หลบจากวิถีธนูที่ยิงลงมา

"ก่อนจะมาสงสัยข้าเอาชีวิตให้รอดก่อนเถอะ ห่วงหน้าพะวงหลังเช่นนี้หากอยู่ในสนามรบท่านคงตายไปแล้ว" นางเหลือบมองเขาอย่างหงุดหงิด มือกระชับมีดพุ่งทะยานออกไปปลิดชีพคนยิงธนูเมื่อครู่จนดับดิ้น

"ฉีกงกง! รีบให้คนขับรถม้าตามข้ามา!" มือตวัดอาวุธสังหารคนเพื่อเปิดทางให้รถม้าวิ่งออกไป
......................................