คนอย่างฉัน...เล่มที่ ๑ ไอ้นี่มันเป็นใคร...!

"คนอย่างฉัน" และ ฉันก็คือใครไม่รู้ แค่คิดอยากเขียน เล่า เรื่องราวต่าง ๆ ใน "พ็อกเก็ตบุ๊ก" เล่มนี้ ฉัน เป็น "นักเขียน" หรือ เป็น "นักอยากเขียน" มิรู้เหมือนกัน แต่ความหมายนั้นต่างกันอยู่ "นักเขียน" คือ "ผู้ที่มีความสามารถทางด้านการใช้ภาษา จิตนาการอันเป็นเลิศ" ส่วน "นักอยากเขียน" คือพยายามที่จะเขียนให้ได้ ด้วยการหาประสบการณ์ การอ่าน การลองฝึกเขียนเรื่องสั้น ๆ บนบทความ และค่อยเป็นนวนิยาย หากรู้แค่ว่าต้องเอาชีวิตรอดในตอนเรียนอยู่มหาวิทยาลัย เพราะค่าเทอมแพงมาก เรียนหลักสูตรสองปริญญาจบมาได้ ปริญตรี ๒

ใบ วันนี้เลยกลับมาถามตัวเองว่าอะไรที่ทำให้ฉัน ต้องเลือก แบบนี้ ทั้ง ๆ ที่มันเป็นหนทางที่เหนื่อยมาก
น้า...ซึ่งรับปากกับฉันว่าจะเป็นคนส่งเสีย ในการไปเรียนมหาวิทยาครั้งนี้...แต่แล้วโชคชะตา ฟ้าลิขิต หรือฟ้ากำลังเล่นตลกอยู่กับฉัน น้าป่วยกระทันหัน เข้าห้องไอซียู อยู่ได้ประมาณเดือนกว่า ๆ ก็จากโลกนี้ไปอย่างไม่มีวันกลับ
ตอนนั้นใจหาย ! เอาล่ะหว่า...แล้วใครจะส่ง (กรู) เรียน ลำพังค่าใช้จ่ายในชีวิตประจำวันแทบจะไม่พออยู่แล้ว ในวันที่ต้องย้ายออกมาอยู่หอนอก มีเงินเก็บห้า


หมื่นและมันสามารถเยียวยาชีวิตให้ฉันได้มีลมหายใจต่อไปได้เกือบ ๓ เดือน
อยู่ ๆ วันหนึ่ง ฉันกำลังนอนหลับกลางวัน เพราะมีเรียนแต่เช้า ตอนบ่ายว่าง...เพื่อนคนหนึ่งที่สนิทกันอยู่ สมัยเรียนชั้นมัธยม โทร. มาถามว่าเป็นอย่างไรบ้าง ก็ตอบมันกลับสไตล์ ตัวเอง "ไม่มีกิน แต่ยังไม่ตาย" พอได้ยินประโยชน์นี้นางก็อดขำไม่ได้ว่า... "คนอย่างบริภัทรนี่หรือจะอดตาย...ไม่มีจริง !"
ในขณะที่คุยกันอยู่นั้นมันก็บอกว่า เห็นว่าแกชอบอ่านหนังสือนิยายตั้งแต่เด็ก ใช่...ฉันอ่านตั้งแต่ชั้นประถมศึกษาปีที่ ๖ ฉันกล้าพูดได้เลยว่า ฉันเป็นคนแรก ๆ

ที่อ่าน "นวนิยายวาย" ตอนที่ยังไม่มีใครรู้จัก ตอนนั้นมีเพียงยูทูปที่ดูจะใหม่ที่สุด และมี Hi๕ QQ ต้องมี โทรศัพท์ยี่ห้อ "Blackberry" เพิ่งเกิด และเป็นเทคโนโลยีที่ก้าวหน้ามากในตอนนนั้น สามารถสนทนากันได้ ส่ง อีเมลล์หากันได้ เมื่อก่อนจะส่งอีเมลล์ทีต้องเข้า MSN (Hotmail) ซึ่งดูแล้วจะเป็นการยุ่งยาก แต่ Blackberry ก็อยู่ได้ไม่นาน เมื่อ "สตีฟ จอบส์" ถือกำเนิดโทรศัพท์ขึ้นมาภายใต้ชื่อ"IPhone" โดยเฉพาะ Iphone ๔ ออกมาตีตลาดอย่างรุนแรง และ "Blackerrry" ก็ค่อย ๆ หายไปจากตลาด และปิดตัวลงในที่สุด ในการนั้นยังมีโทรศัพท์ในตำนาน อย่าง "Nokai" ก็ปิดตัวลงเช่นกัน


ฉันว่าฉันเกิดมาในยุคที่มันกำลังจะมีการเปลี่ยนถ่าย เช่น Facebook เข้ามาตอนที่ฉันเรียนอยู่ ม.๑ และก็ตามมาด้วย Line Instargram Twitter(X) เป็นต้น เรามองว่าโลกมันพัฒนาไปเร็วมาก
ด้วยเหตุผลเพียงประการพวกนี้ล่ะมั้ง กับการชอบอ่านนิยายตั้งแต่เด็ก ๆ จึงทำให้สามารถเป็นนัก "อยากเขียน" และมิรู้ด้วยว่ามันจะสำเร็จไหม จนกระทั่งรู้ตัวอีกทีก็เป็นนวนิยายที่ขายดีติด ๑ - ๕ ของเว็บ...ประมาณ ๒ เดือน ผลประกอบการรายได้ ดีมาก ๆ ฉันสามารถส่งตัวเองเรียนได้ และยังพอมีให้กับที่บ้านได้อีก


ต้องขอบคุณ "เพื่อน" คนนั้นของฉันที่ทำให้รู้ว่าในยุคสมัยนี้ เขาอ่านนิยายกัน...ในเว็บหมดแล้ว
"คนอย่างฉัน ไม่มีความเพอร์เฟ็คใด ๆ ไม่มีแม้กระทั่งรูปโฉมทั้งมวลก็มีก็แต่...หัวใจที่มั่นดังหินผา