รอรักพ่อของลูก (Mpreg)

คำโปรย
ปล่อยตัว เพราะคิดว่าเขาจะรักเราไปตลอด ที่ไหนได้ เขากลับเดินมาบอกว่า "เราเลิกกันเถอะ " เท่านั้นยังไม่พอ เพราะเขาดันฝากของแถมเอาไว้ในตัวเราอีก ตั้งท้องในวัย 17 ปี แถมพ่อของลูกดันไม่มีอีกต่างหาก

นิยายวาย แนว Mpreg นายเอกท้องได้ ดราม่า-ฟิลกู้ด-โรแมนติก

เรื่องย่อ
เมื่อปัทมาสมหวัง ได้คบกับคนที่ตัวเองแอบชอบมาหลายปี ในที่สุดก็ยอมมอบให้เขาหมดทั้งตัวและหัวใจ แต่ความรักก็เดินทางมาถึงจุดเปลี่ยน เมื่อความสุขต้องแปรเปลี่ยนเป็นความเศร้า กวีเดินเข้ามาแล้วบอกกับปัทมาว่าเราเลิกกันเถอะ

หัวใจดวงน้อยแตกสลาย คนรักจากไปพร้อมกับผู้หญิงที่เขาเลือก ส่วนตัวเองก็ต้องกลายเป็นคูณแม่เลี้ยงเดี่ยวที่ต้องอุ้มท้องคนเดียวตามลำพังในวันเพียงแค่ 17 ปี

โชคชะตาชีวิตเล่นตลกกับเด็กคนหนึ่งให้เจอกับบททดสอบชีวิตมากมาย จนวันที่เขาเกือบจะลืมทุกอย่างได้แล้ว คนที่เคยทำให้หัวใจต้องเจ็บปวดก็เดินกลับเข้ามาในชีวิตของเขาอีกครั้ง

อารัมภบท
บรรยากาศภายในห้องค่อนข้างเงียบ มีเพียงเสียงของเครื่องปรับอากาศที่ดังแว่วมาให้ได้ยิน ผสมกับเสียงของลมหายใจของคนทั้งคู่ที่นั่งอยู่ภายในห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ จนความเงียบเริ่มเข้ามาปกคลุมบรรยากาศระหว่างทั้งคู่

กวีมองคนน้องที่เอาแต่นั่งก้มหน้าอยู่ ท่าทางน่ารักที่ดูกลัวนิดๆ ทำร่างสูงรอบอมยิ้มออกมา เพราะเขามองว่ามันทั้งน่ารักและน่าแกล้ง

"กลัวพี่หรือเปล่า"

คำถามแรกถูกถามขึ้น ซึ่งปัทมาก็เงยหน้ามองคนพี่แล้วส่ายหน้าเป็นการตอบ ยิ่งทำให้คนพี่ถึงกับหลุดขำออกมา เพราะปากบอกว่าไม่กลัว แต่ก็ยังไม่กล้าจ้องหน้าเขาอยู่ดี

"ถ้าไม่กลัวพี่ ทำไมถึงไม่กล้ามองหน้าพี่ล่ะครับ"

ปัทมาเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง เขาสบตากับคนพี่แล้วพูดออกมาด้วยใบหน้าที่เริ่มเห่อแดง

"ถ้าเป็นพี่วีปัทไม่มีอะไรให้ต้องกลัวนี่ครับ" พอปัทมาพูดจบกวีก็ยื่นหน้าเข้ามาจุ๊บที่แก้มของเขา ซึ่งปัทมาก็หน้าแดงร่าขึ้นมาจนมันสุกแดงไปทั้งหน้า ก่อนกวีจะลุกขึ้นยืน แล้วดันคนน้องให้ล้มตัวนอนลงในที่สุด

กวีคร่อมร่างเล็กเอาไว้ ยกมือเกลี่ยเส้นผมที่ประอยู่บนกรอบหน้าสวยให้ออกไป มองจ้องดวงตากลมพร้อมกับยิ้มให้ ก่อนจะออกปากชมว่าคนตรงหน้าของเขานั้นน่ารัก

ปัทมากำลังจะเอียงหน้าหนีเพื่อหลบสายตา แต่ก็ถูกคนจับโตจับใบหน้าเอาไว้ไม่ให้ตัวเองนั้นหันหนี สายตาสองคู่ถูกดึงดูดให้จ้องมองกันและกัน ความโรแมนติกก่อตัวเกิดขึ้นมาท่ามกลางบรรยากาศที่เป็นใจ

"ทำไมปัทถึงได้น่ารักแบบนี้ครับ"

เสียงนุ่มละมุนออกปากชมคนตัวเล็กที่นอนหายใจแรงอยู่ทางใต้ร่างของตังเอง ปลายนิ้วเกลี่ยวนไปมาอยู่ที่แก้มขาวเบาๆ ไปด้วยในขณะที่เจ้าตัวพูด

สายตามองสำรวจเครื่องหน้าของคนตัวเล็ก รอยยิ้มกระตุกอยู่ที่มุมขอบปากอย่างใจเย็น พร้อมกับเคลื่อนปลายนิ้วเลื่อนไปหยุดเคล้าคลึงอยู่ที่ใบหูเล็ก

"ปัท"

"ครับพี่วี"

กวีมองหน้าคนน้องก่อนจะยกยิ้มออกมา เขาก้มหน้าลงแล้วใช้ปากแตะลงไปเบาๆ ที่ริมฝีปากของคนน้อง ก่อนจะยกใบหน้าขึ้นแล้วพูดบอกกับคนตัวเล็กในระยะที่สัมผัสได้ถึงลมหายใจ

"เป็นของพี่นะครับ"

ก้อนเนื้อในอกเต้นแรง ลมหายใจพ่นออกมารัวเร็วด้วยความตื่นเต้นระคนเขินอาย ปัทมามองหน้าคนพี่ก่อนจะพยักหน้าเบาๆ เป็นการตอบอีกฝ่าย

ร่างสูงยกยิ้มพอใจก่อนจะก้มหน้าลงอีกครั้ง ริมฝีปากทาบทับลงไปบนกลีบปากเล็กเพื่อพร้อมบดขยี้ในทันทีที่อีกฝ่ายตอบตกลง

ปัทมาไม่รู้ว่าตัวเองควรทำแบบนี้หรือเปล่า แต่ที่เจ้าตัวรู้ในตอนนี้ คือเขาพร้อมยอมทำทุกอย่างที่ผู้ชายคนนี้ต้องการ

ครั้งแรกกับการมาเที่ยวที่ห้างสรรพสินค้า เป็นครั้งแรกที่เด็กแบบปัทมามีโอกาสได้เข้าโรงหนัง มันคือครั้งแรกกับสถานที่แปลกใหม่ที่ปัทมาเคยเข้ามา และมันจะเป็นครั้งแรกกับคนที่เป็นรักแรกของปัทมาด้วย

ร่างกายถูกปลดปล่อยให้มันเป็นไปตามสัญชาตญาณ ปัทมาเริ่มส่งเสียงครางออกมาเบาๆ เป็นระยะ ทุกครั้งที่ร่างกายมันรู้สึกเกิดความแปลกใหม่

ความวาบหวาม ความสั่นสะท้าน ความเสียว ที่เริ่มก่อตัวขึ้นมาในขณะที่ร่างกายกำลังเป็นไปตามการกระทำ ลมหายใจเริ่มพ่นออกมาถี่แรง ร่างกายเริ่มสั่นสะท้านทุกครั้งที่ถูกฝ่ามือหนาสัมผัสลงมาบนผิวกาย

"อ๊า~" เสียงครางแผ่วเบาหลุดออกมาจากลำคอ ใบหน้าสวยส่ายไปมาเร่าๆ ในขณะที่ร่างสูงกำลังเคลื่อนตัวลงมาซุกไซร้อยู่ที่ลำคอ