สัญญารักคุณแม่สวมรอย

"ฉันอยากให้คุณแสดงละครเป็นแม่ของต้นกล้า ไปจับมือเขา แล้วพูดอะไรก็ได้ที่ทำให้เขารู้สึกว่าแม่ไม่ได้ทอดทิ้งเขาไปไหน ฉันอยากให้เขาหลับไปอย่างสบาย"

เธอส่ายศีรษะไปมาช้าๆเป็นความนัยถึงการปฏิเสธ "ฉัน...ฉันทำไม่ได้หรอก"

"ได้สิ คุณทำได้แน่"

"ฉันไม่ใช่แม่ของเขา ฉันจะแสดงความรักที่มีต่อเขาได้ยังไง ความรักมันต้องออกมาจากหัวใจนะคะคุณปา มันถึงจะซาบซึ้ง"

"คุณตีบทแตกกระจายอยู่แล้ว ฉันเชื่อมือนักแสดงยอดเยี่ยมอย่างคุณ"

รอยยิ้มเหยียดๆและสายตาที่เสไปอีกทางนั้นทำให้แพรพลอยเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น อดคิดไม่ได้ว่ายัยเสาไฟฟ้านี่ปากร้ายเสียจริง ขนาดเสียใจเรื่องลูกอยู่แท้ๆยังมีแก่ใจมาแขวะคนรอบข้างอีก

"ฉันไม่ยักรู้มาก่อนว่านี่คือคําพูดของคนที่กําลังขอร้องให้ช่วย"

เปล่า..." เขาหันกลับมาอีกครั้ง เลิกคิ้วหนาได้รูปอย่างกับสักสามมิติโค้งขึ้นย้อนถามหน้าตาย

"ฉันกําลังจ้างคุณ แต่ถ้าคุณไม่อยากได้เงินห้าแสนก็ไม่เป็นไร ฉันจะได้ไปจ้างคนอื่นเพราะแค่รูปนั่นน่ะฉันมีวิธีจัดการอยู่แล้ว" ปาริฉัตรทำท่าจะเดินออกไปจากห้อง

แพรพลอยก็เบิกตาโพลง ขยับริมฝีปากตอบออกไปไวกว่าความคิด

"ฉันจะเป็นแม่ของเขาค่ะ!"