บังเอิญรัก คนใจร้าย

เขาก็แค่คนใจร้ายที่เข้ามาในชีวิตเธอเพื่ออยากเอาชนะ ที่เขาแกล้งทำเป็นเหมือนว่ารักเธอ ที่จริงเขาทำเพื่อคนอื่นมากกว่า
" เลิกเล่นละครซะที คิดว่าผมมองไม่ออกหรอ ที่ทำเป็นใสซื่อ ไร้เดียงสาน่ะ มีแค่ไอ้เจเท่านั้นแหล่ะที่ไม่รู้ ผู้หญิงอย่างคุณมองแปบเดียวก็ดูออกแล้ว"
" พูดอะไรของคุณ ฉันว่าคุณกำลังเข้าใจผิดนะ"
พอเธอเอ่ยประโยคนั้น เขาถึงกับเหยียดยิ้มก่อนจะจดจ้องมองเธอด้วยสายตาที่ดูแคลน
" หึ เข้าใจผิดงั้นหรอ เข้าใจผิดว่าคุณกำลังอยากได้ไอ้เจคืนจนตัวสั่น ถึงคุณจะไม่บอกผมก็รู้ เพราะอาการของคุณมันบอกชัดเจน ว่าระทวยแค่ไหนเวลาเจอมัน!"
" หยาบคาย!"
หญิงสาวพ่นคำนั้นออกไป ไม่เคยคิดว่าจะมีผู้ชายมาพูดแบบนี้กับเธอ และเป็นเขา คนที่ไม่ได้รู้จักเธอดีด้วยซ้ำ แต่ตัดสินเธอไปเเล้ว
" ถ้าผมหยาบคายคุณมันก็ผู้หญิงที่ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี อยากได้คนที่เขามีเจ้าของแล้ว อย่างน้อยก็น่าจะสงสารเด็กบ้างนะ หลานสาวผมเพิ่งจะขวบกว่าๆเอง"
" นี่คุณ!"
ความโกรธสุดขีดกับคำดูถูกนั้น ทำให้หญิงง้างมือขึ้นสูงสุด หวังจะฟาดลงบนผิวแก้มของชายหนุ่มที่แสนหล่อเหลาปานเทพบุตร แต่วาจาร้ายเหมือนซานตานตรงหน้านี้
แต่..ฝ่ามือของเธอกับค้างอยู่กลางอากาศเพราะชายหนุ่มคว้าจับใว้แน่น ก่อนจงใจกระชากข้อมือของเธอเข้าไปใกล้ ร่างบางของหญิงเซปะทะเข้ากับตัวของเจตน์
" ผู้หญิงอย่างคุณไม่มีสิทธิ์จะทำแบบนี้กับผม อย่าได้คิดจะตบผม เพราะคุณจะเจอดีแบบนี้"
พูดจบก็บดขยี้ปากนุ่มของเธออย่างรุนแรง เขาชิงจูบเธอด้วยความป่าเถื่อนไม่มีความหวานสักนิด เหมือนตั้งใจจะพังทลายเธอให้ตายทั้งเป็น
" อ่อนหัดชะมัด"
เขาเอ่ยประโยคนั้นเมื่อถอนจูบ ก่อนที่ครั้งนี้หญิงจะฟาดฝ่ามือลงบนหน้าเขาด้วยความเร็วจนเขาตั้งตัวไม่ทัน
เพียะ /
" คนเลว!"
พูดเสร็จก็หมุนตัวเดินออกไปทันที พร้อมกับหยาดน้ำตาที่ไหลรินอาบหน้า กับการถูกย่ำยีศักดิ์ศรีในครั้งนี้ คนที่ทั้งดูถูกและทำลายศักดิ์ศรีเธอจนแทบไม่เหลือชิ้นดี และเขาคือคนเดียวกันที่ทำให้ใจดวงน้อยสั่นไหวทุกครั้ง