พอกันทีฉันจะหย่า

"พี่ช่วยแพรได้ แต่แพรต้องมาอยู่กับพี่ในฐานะ...เมีย"

แม้จะผ่านมาแล้ว 5 ปี แต่ก้องภพไม่เคยลืมอดีตแฟนที่ทิ้งเขาไปหาคนอื่น ชายหนุ่มจึงใช้โอกาสในตอนที่ชีวิตของเหมือนแพรกำลังดิ่งลงเหวยื่นมือเข้าช่วยเหลือเธอ แน่นอนว่าทุกอย่างล้วนมีข้อแลกเปลี่ยน เขาช่วยเธอแลกกับทะเบียนสมรสหนึ่งใบ รวมถึงการให้หญิงสาวมาอยู่ข้างกายเพื่อจะได้ง่ายต่อการทรมานเธอ!

#ไม่มีนอกกายนอกใจ

----------------------------------------------

"พี่ยังเชื่อคำพูดแพรได้อีกเหรอ เมื่อกี้ก็เห็นอยู่ตำตาว่าแพรกับเมธวินสนิทสนมกันขนาดไหน"
"ถ้าพี่ก้องไม่เชื่อก็ตามใจค่ะ เพราะนอกจากคำพูด แพรก็ไม่มีหลักฐานอื่นมาพิสูจน์แล้วเหมือนกัน อยากคิดว่าแพรเป็นคนยังไงก็เชิญ หรือจะกล่าวหาว่าแพรไปนอนกับคนอื่นก็เอาเลย แต่บางทีแพรก็คิดนะว่าเป็นแพรเองที่ทำตัวไม่น่าเชื่อถือ หรือว่าพี่ก้องแค่ระแวงว่าคนอื่นเขาจะเป็นเหมือนตัวเอง"
"ว่าไงนะ"
"ก็เพราะพี่ก้องมักมาก ยุ่งกับคนอื่นไปทั่วไม่ใช่เหรอคะ ถึงได้มีความคิดสกปรกๆ ว่าแพรจะทำตัวเหมือนพี่"
ตลอดครึ่งเดือนที่อยู่ด้วยกันก้องภพไม่กลับมานอนบ้านตั้งหลายคืน แล้วเขาก็กลับมาตอนเช้าพร้อมตัวที่มีแต่กลิ่นเหล้า ไหนจะเสื้อที่เต็มไปด้วยรอยลิปสติกและกลิ่นน้ำหอมผู้หญิง เธอเห็นหมดนั่นแหละเพราะเป็นคนซักเสื้อผ้าให้เขา
ชายหนุ่มเอาแต่ด่าว่าเธอ เขาต่างหากที่เป็นฝ่ายทำตัวแบบนั้น
"แพร!" ก้องภพบีบต้นแขนของคนตัวเล็กแน่น เหมือนแพรกล้าเถียงเขาไม่พอ ยังมาด่าว่าเขาเป็นพวกมักมาก
"พี่ก้องปล่อยแพร ถ้าพี่ยังเป็นแบบนี้เราอย่าเพิ่งคุยกันจะดีกว่า" เหมือนแพรปัดมือใหญ่ออกจากตัว แต่คราวนี้ก้องภพดึงเธอเข้าไปกอดจนร่างบางกระแทกกับแผงอกแกร่ง ตัวเขาแข็งอย่างกับหิน ไม่แปลกเลยที่คนตัวเล็กจะนิ่วหน้าเพราะความเจ็บ
"พี่อยากคุยตอนนี้"
"แต่แพรไม่อยากคุยกับคนไม่มีเหตุผลอย่างพี่"
"ไม่อยากคุยก็ไม่ต้องคุย"
"อื้อ!"