ผูกพันสามภพชาติ มิอาจพรากจาก

ศิษย์รักอย่างฟ่งเซียนที่หลงรักซือฝุของตนเองจนโงหัวไม่ขึ้น ทำให้เขาต้องเจอกับวิบากกรรมสารพัด แต่ฟ่งเซียนก็ไม่ยอมแพ้ ใจเขารับรู้เพียงแต่ว่า ผูกพันสามภพชาติ มิอาจพรากจาก มีอุปสรรคขวางแค่ไหน แม้สวรรค์พรากจาก รักนี้ก็ไม่อาจผันแปร


"ฟ้าดินมาบรรจบ พบเจอและพรากจาก ซากศพทุกวิญญาณ จิตมารจงปิดผนึก!"


*************************************************************************************************


"ซือฝุ ท่านต้องไม่เป็นอะไร"
"เซียนเอ๋อของข้า เป็นเด็กดีฟังข้า ฟื้นฟูสำนักเวหาสวรรค์ บำเพ็ญตบะกักตนเพื่อข้า อย่าทำให้ข้าต้องผิดหวัง"
เหลียนอิงใช้เฮือกสุดท้ายชี้แนะแนวทางเพื่อให้ฟ่งเซียนสามารถควบคุมเมล็ดมารทมิฬของเขาไม่ให้เติบโตได้ นางส่งเชือกกังสดาลออกไปหาเหล่าเซียนที่กำลังจะเข้ามาทำร้าย
"กังสดาลพิฆาต!"
เชือกเหวี่ยงออกไป กระพรวนแยกออกเป็นพันๆ อันเช่นเดียวกับศรปลิดวิญญาณ พุ่งเข้าใส่เพื่อระงับเซียนเหล่านั้นไม่ให้เข้ามาหาฟ่งเซียน
เหล่าเซียนถูกกระพรวนและศรปลิดวิญญาณเข้าไปจนเจ็บล้มระเนระนาด บาดเจ็บสาหัส ก่อนที่จะมีแสงไฟสีขาวพุ่งไปที่สร้อยข้อมือของฟ่งเซียน
"กังสดาลหวนคืน!"
"ซือฝุ!"
"รักษาสร้อยที่ข้าให้ไว้ให้ดี อย่าให้มันถูกทำลาย เข้าใจมั้ยเซียนเอ๋อของข้า"
"ไม่ ไม่ ซือฝุ ไม่ เหลียนอิง!"
ฟ่งเซียนใจจะขาดเมื่อเห็นว่าร่างกายของเหลียนอิงค่อยๆ สลายเป็นฝุ่นผงต่อหน้าต่อตาโดยที่เขาไม่สามารถทำอะไรหรือปกป้องนางเอาไว้ได้
"นี่นะเหรอเหล่าธรรมะ สิ่งที่เซียนพึงกระทำ ตัวเองไม่เอาไหนเอง แต่กลับโยนความผิดให้คนอื่นที่ได้ดีกว่า ทั้งที่เป็นเพราะความอิจฉาริษยาแท้ๆ แบบนี้คงอีกนานกว่าจะได้เจอกับเทียนตี้"