เมฆาสยบบงกช

"ซีนที่สี่ เทกสอง แอคชัน"
ฟิ้ววว
ผึง
ตู้มมมม
ลวดสลิงที่ผ่านการตรวจสอบมาอย่างดีขาดผึงส่งผลให้ไป๋หยุนตกลงไปในลำธารอย่างรวดเร็ว
ในวินาทีนี้สติของเธอช่างเลือนลางเหลือเกิน ขนาดเสียงอึกทึกครึกโครมบนบกยังไม่สามารถรับรู้ได้ ทว่ากลับมีเสียงหนึ่งที่ดังก้องอยู่ในหู...
"ช่วยข้าด้วย"
"ช่วยทวงคืนความยุติธรรมให้ข้าที ข้าไม่อยากเป็นคนร้ายกาจในสายตาของผู้ใดอีกแล้ว"

"ฮืออออ เป็นความผิดของข้าเอง ฮือออ ข้าผิดเองที่ทำให้หยุนเจี่ยวิปลาสไปแล้ว ฮือออ"
แต่แทนที่ไป๋หยุนจะฟื้นขึ้นมาเจอหมอหรือพยาบาล กลับต้องเจอสตรีแปลกหน้าร้องไห้ใส่ ทั้งยังมากล่าวหาว่าตนวิปลาสอีก!
ต่อมาเมื่อไป๋หยุนได้รับความทรงจำจากเจ้าของร่าง จึงได้รู้ว่าพฤติกรรมร้ายกาจเหล่านี้ไม่ได้เกิดจากบุพการีที่ ตามใจมากไป แต่เป็น ความจงใจ ของคนรอบกายต่างหาก โดยเฉพาะ น้องสาวต่างมารดา ที่มีนามว่า ไป๋เหลียน

ไป๋เหลียน แม่ดอกบัวขาวแบบเธอ จะสู้ ไป๋หยุน เมฆสีขาวแบบฉันได้อย่างไร แค่ชื่อระดับความสูงก็แตกต่างกันมากโขแล้ว ฝีมือการแสดงก็อย่าหวังจะเทียบชั้นกันได้!
คอยดูเถอะ ฉันจะทำตัวให้น่าสงสารกว่าเธอเป็นร้อยเท่าเลย!!!