ปราการรักทะเลทราย

ภาคต่อ เล่ห์พิศวาสทะเลทราย

ชาร์ฮาร่า นางทาสสาวถูกเลี้ยงเป็นทาสพิศวาสของเจ้าชายผู้สูงศักดิ์แต่ไร้ซึ่งหัวใจ เธอเกลียดเขา... แต่กลับอ่อนระทวยในอ้อมกอดของเขาอย่างไร้ยางอาย
เจ้าชายคามมิล งามสง่า หล่อเหลา อยู่เหนือคนทั้งปวง เขาไม่รักเธอ... แต่ก็ขาดทาสสาวคนนี้ไม่ได้
ปราการอันยิ่งใหญ่ขวางกั้นความรักที่ไม่มีทางเป็นไปได้
แต่ความรักจะพังทลายปราการทั้งปวง

“หยุดนะ ถ้าไม่หยุดฉันจะร้อง”
“ร้องให้สาวๆ ในฮาเร็มมาเล่นกับเราสองคนงั้นหรือเบบี๋ โอ้ว... ถึงฉันเหน็ดเหนื่อยไปนิด แต่ก็ยินดีรับศึกหนักหลายด้าน อยากลองก็ร้องสิ”
“แก... คุณ... ท่านมันไม่สมควรเป็นเจ้าชายเลยสักนิด! น่าจะเกิดมาเป็นลูกของเสือร้ายหรือไม่ก็จระเข้หนังหนาคงจะเหมาะกับท่านมากที่สุด”
เจ้าชายคามมิลไล้ปลายนิ้วบนริมฝีปากล่างของสาวน้อยแผ่วเบา แล้วรีบชักนิ้วออกเมื่อฟันคมฉวยโอกาสจะงับนิ้วซุกซน ดวงตาหยาดเยิ้มที่เห็นประกายระยิบระยับแม้กระทั่งท่ามกลางแสงจันทร์จ้องริมฝีปากเธออย่างหิวกระหาย
“ถ้าอย่างนั้นก็จงถูกเสือกินซะดีๆ”