จุฬาตรีคูณ

อดีตกาลอันไกลโพ้น กระแสแพร้วเพริศเลื่อมเงาเงินประกายทองคู่หนึ่งไหลเรื่อยคู่ขนานกันมาจากดินแดนอันแสนไกล และวกใกล้เข้ามาบรรจบกันเป็นวังวนวิไล เงินและทองแซมไสวมิปะปน แหล่งนั้นบรรเจิดวิจิตรชวนฉงนเป็นยิ่งนัก คราใดเมื่อรัตติกาลไร้เดือน ก็ดูราวจะยิ่งเตือนให้งดงามเป็นทวีคูณ ด้วยว่าจะเห็นเป็นหัตถ์อสูรสอดศิลาเศวตมาทาบไว้กับฟ้าอินทนิล รวมกันเป็นสามกระแสสินธุ์ประเสริฐ ทิวาคล้อยผ่าน รัตติกาลเคลื่อนมาแทนที่ ธารน้ำทั้งสามเมื่อรับกับรัศมีดาว ก็ดูประหนึ่งจะสะท้อนระริกระเริงริ้วเล่นลมดึกอยู่ครึกครื้น บางครั้งสิเศร้าสลด สะอึกรันทดระทม ดั่งว่ามีวิญญาณวิปโยคสิงสถิตอยู่
ท่านผู้เจริญ แหล่งประหลาดนี้มีนามว่า จุฬาตรีคูณ