ผู้หญิงของฉัน

คำโปรย

ดากานดา ท่านประธานสาวสุดเย็นชา ไม่เคยให้ค่าเลขาคนไหน จนกระทั่งได้พบ ขนมผิง เลขาคนใหม่ที่มาด้วยรอยยิ้มสดใส แต่ซ่อนความดื้อดึงไว้ทุกอณู เขาไม่ชอบเธอ เด็กเส้นที่เห็นที่ไรก็รู้สึกขัดหูขัดตา

เธอเองก็ไม่รู้ว่าต้องทำอะไรแบบไหนถึงจะถูกใจเจ้านายที่เธอก็ทั้งแอบชอบและทั้งกลัว บางทีเขาก็ทำเหมือนว่าเธอแสนจะถูกใจแต่...บางที่เขาก็สร้างบาดแผลลึก ๆ ให้ จนเธอไม่รู้ว่าความน้อยใจกับรอยยิ้มอันไหนเกิดขึ้นมากกว่ากัน

/*/*/*/

"เธอไม่กลัวหรือไงอยู่กับฉันสองคน"

ขนมผิงสบตาคนถามตรงๆ อย่างไม่หลบเลี่ยง แล้วเอ่ยเสียงตอบจริงจัง

"ถึงจะเกิดอะไรขึ้นฉันก็ไม่กลัวค่ะ"

คำพูดนั้นเหมือนประตูบานใหญ่ที่ถูกเปิดออกในใจของดากานดา ได้ปลดปล่อยสิ่งที่อัดอั้นมานานออกมา

เธอก้าวเข้าไปใกล้อีกฝ่ายอย่างช้าๆ ช้าจนได้ยินเสียงลมหายใจของตัวเอง ดวงตาคมกริบจับจ้องไปที่ขนมผิงอย่างไม่หลบซ่อนอีกต่อไป