การเดินทางของหัวใจ

เสียงประกาศเที่ยวบินจากภูเก็ตไปโรมดังขึ้นในห้องพักผู้โดยสารขาออก ผู้คนทยอยเข้าคิวตามประตูทางออก แต่สายตาบัวกลับเผลอมองชายแปลกหน้าคนหนึ่งที่กำลังเดินเข้ามาพร้อมกระเป๋าสะพายใบเรียบง่าย สูทสีเข้มเรียบหรู ท่าทางนิ่งเฉย แต่ดวงตาคมลึกคู่นั้นดึงดูดจนยากละสายตา
เอนริเก้ไม่พูดอะไร เขาแค่พยักหน้าเบา ๆ เมื่อลูกเรือบอกเลขที่นั่ง เขานั่งลงริมหน้าต่างอย่างเงียบงัน มองออกไปยังรันเวย์ที่เปียกชื้นจากฝนที่เพิ่งซา
บัวเดินเข้ามาช้า ๆ เห็นที่นั่งของตัวเองอยู่ริมทางเดิน พื้นที่ตรงกลางยังว่างเปล่า เธอมองชายหนุ่มข้างหน้าต่างอีกครั้ง ลังเลนิดเดียวก่อนจะวางกระเป๋าแล้วนั่งลงเงียบ ๆ ระหว่างพวกเขามีเพียงที่นั่งว่างกับบรรยากาศของคนไม่รู้จัก แต่กลับรู้สึกว่าอีกฝ่าย "มีอะไรบางอย่าง" ที่คุ้นเคยเกินไป
ทั้งคู่ไม่ได้พูดกันเลยตลอดการขึ้นเครื่อง ไม่มีคำทักทาย ไม่มีเสียงหัวเราะหรือแม้แต่เสียงถอนหายใจ ทว่าในความเงียบนั้น กลับมีบางอย่างเกิดขึ้นช้า ๆ เหมือนอากาศระหว่างคนสองคนกำลังแปรสภาพ