รักร้าวราน

“พรีมรับสายวินแล้ว วินขอโทษ วินผิดไปแล้วจริงๆ” เสียงของภวินเต็มไปด้วยความสำนึกผิดและอ่อนแรง เขาแทบจะร้องไห้ออกมาทางโทรศัพท์
“วินไม่จำเป็นต้องขอโทษอะไรทั้งนั้น” ภีรดาตอบกลับทันควัน เสียงของเธอไม่มีแววสั่นไหวแม้แต่น้อย “ทุกคำพูดของวินมันไร้ค่าสำหรับพรีมไปแล้ว”
“ไม่นะพรีม ได้โปรด อย่าพูดแบบนี้สิ ให้โอกาสวินได้อธิบายนะ วินจะกลับไปคุยกับมนชยาให้มันจบๆ ไป วินจะไม่ยุ่งกับเธออีกแล้วจริงๆ นะ พรีมเชื่อวินเถอะ” ภวินพยายามอ้อนวอนอย่างน่าสงสาร
“วินจะไปจัดการยังไงกับผู้หญิงคนนั้นก็เรื่องของวิน พรีมไม่เกี่ยว” ภีรดาตัดบทอย่างรวดเร็ว เธอไม่ต้องการฟังเรื่องราวใดๆ อีกต่อไป
“พรีม อย่าพูดแบบนี้สิ วินรักพรีมนะ รักพรีมคนเดียวจริงๆ นะ วินไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้เลย” เสียงของภวินดูเหมือนจะเริ่มสะอื้น
“หุบปากซะวิน! อย่าพูดคำว่ารักออกมาจากปากสกปรกของวินอีก พรีมโคตรรังเกียจ โคตรเกลียดวินเลยรู้ไหม” ภีรดาตะโกนใส่โทรศัพท์ด้วยความโกรธแค้นที่ปะทุขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้ ก่อนจะกดตัดสายทิ้งไปอย่างไม่ลังเลอีกครั้ง