มาเฟียคนนี้...อยากได้คุณ

ถูกใจหมอเถื่อนหยิ่งยโสอยากได้มาครอบครอง
"อยากชิมเค้กพลอยลดา"

"ผมไม่หมั้นกับใครทั้งนั้น ผมกับพลอยสบายใจที่ได้อยู่ด้วยกันแบบไม่ผูกมัดและไม่คิดไปไกลถึงสถานะอื่น" เขาเอียงมองใบหน้าสวยกำลังหม่นเศร้าจึงบีบมือเรียวแน่นสื่อให้เธอไม่ต้องกังวล
"ในเมื่อไม่มีสถานะอื่นกับหมอพลอย ก็หมั้นกับเหมยลี่จะทำตัวมีประโยชน์ซะบ้าง"
"ผมไม่ทำ!"
"งั้นก็ตอบมาว่าผู้หญิงคนนี้ใช่สำหรับแกหรือยัง!" จิรภาสตะคอกขึงขัง เจตภพหน้าเครียดสายตาหลุกหลิกสับสนไม่แน่ใจในความสัมพันธ์เปราะบางของเขาและเธอ เพราะได้ตกลงกันก่อนแล้วว่าจะไม่ผูกพันไม่ผูกมัดกันเด็ดขาด
"ตอบพ่อมา!"
"ผมไม่รู้" เสียงทุ้มแผ่วลงอย่างโลเล พลอยลดาใจหายวูบขาสั่นน้ำตารื้นขอบเบ้า
"แกต้องรู้ ถ้ารักใครแกจะไม่ทำให้เธอเสียใจแบบนี้ คำพูดและการกระทำที่ยังโลเลของแกเป็นคำตอบแล้วว่าเธอยังไม่ใช่" จิรภาสเสียงเข้มหงุดหงิดลูกชายไม่เด็ดเดี่ยว
"เขาแค่สงสารฉันค่ะ เขาเห็นว่าฉันไม่มีใครเลยสมเพชลดตัวมาอยู่ด้วย" พลอยลดาแทรกขึ้นเสียงสั่นรู้ตัวดีว่าเธอไม่สำคัญเจตภพอย่างที่จิรภาสพูดเมื่อครู่จริง ๆ เจตภพหันมองหน้าเสีย
"เจตไม่ได้อยู่กับพลอยเพราะแค่สงสาร" เขาส่งสายตาออดอ้อนกุมมือเรียวไว้แต่พลอยลดากลับดึงมือออกไม่แยแส