ใต้เงารุ่งอรุณ

"อย่าร้องไห้ได้ไหม...รำคาญ"
คำพูดเย็นชาและเหยียดหยาม ที่เขาพ่นใส่เธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า
"แต่งตัวแบบนี้จะไปขายตัวที่ไหน?"
"ฉันไม่อยู่ก็ไปกระดี๊กระด๊ากับผู้ชายคนอื่นแล้วเหรอ ทำตัวอย่างกับกะหรี่"
"ทำตัวเป็นเมียที่มีค่ากว่านี้หน่อย ไม่ได้เรื่องสักอย่าง"

ตั้งแต่แต่งงานมา เธอไม่เคยได้รับคำว่า ใส่ใจ จากเขา มีแต่คำพูดที่กรีดลึกลงไปในใจทุกวันจนกลายเป็นแผลเหวะหวะที่ไม่มีทางรักษาให้หายดีได้ จนเธอค่อย ๆ สูญเสียตัวเองทีละนิด
กระทั่งวันหนึ่ง...
เมื่อความรักกลายเป็นยาพิษ
เมื่อความผูกพันกลายเป็นพันธนาการ
เธอจึงตัดสินใจ ปล่อยมือ เพื่อรักษาหัวใจตัวเอง

"เราหย่ากันเถอะค่ะ"