หลงไม่เว้นวัน

"บอกก่อนนะว่าพี่ไม่ได้คิดจะรัก คิดจะคบกับใคร แถมถ้าเรื่องของเราวันนี้เกิดขึ้น มันก็จะจบแค่วันนี้ เข้าใจไหมครับ?"

มนัสนันท์ มนีญกานต์ นิสิตมหาวิทยาลัยชั้นปีที่ 3 แอบรักลูกพี่ลูกน้องของเพื่อนสนิทเกือบสามปี

ได้เห็นเขาครั้งแรกตอนเพื่อนวิดีโอคอล หัวใจมันก็เต้นแรง จนตลอดเวลาที่ผ่านมาไม่มีใครที่จะสามารถทำให้เธอรู้สึกแบบนั้นได้

พอได้ยินว่าชายหนุ่มเลิกกับแฟนที่คบกันมานาน เลยอยากจะเห็นผู้ชายที่ตัวเองแอบรักตัวเป็นๆ สักหน่อย เลยย่องไปดูเขาที่บาร์


ดวินทร์ กวีรักษ์ชัย ผู้สืบทอดกิจการ กวีรักษ์ เบเวอเรช จำกัด วัย 30 ปี

ที่พอมีเวลาว่างเมื่อไหร่ก็ไปเป็นบาร์เทนเดอร์ร้านเพื่อนรัก ได้ชงเครื่องดื่มรสชาติดีๆ ให้ลูกค้า แค่นี้ก็มีความสุข



จนกระทั่งคืนหนึ่งที่สาวน้อยน่ารักแก้มกลมมานั่งดื่มคนเดียวและแอบมองเขาไม่หยุดจนน่าสงสัย ชอบเขา? แต่น่าเสียดายนะที่ดวินทร์ไม่คิดอะไรแบบนั้น

ก็ไม่อยากจะต้องเจ็บปวดอีก ไม่อยากจะมีภาระ

"นั่นเด็กมึงเหรอวินทร์"

"พูดบ้าอะไรของมึง"

"ก็น้องแก้มกลมไง คนที่สวยๆ อึ๋มๆ ยิ้มหวานๆ กูเห็นเขามองตามมึงตลอด"

"น้องเขามารอเพื่อน"

"น้องเขาแจ่มนะเว้ยพูดไป"

"กูไม่สนใจ"

"ถ้ามึงไม่เอา งั้นกูขอ"

"มึงหุบปาก"

"ฮ่าๆ ถ้ามึงไม่ให้กู มึงก็เอาเองดิวะวินทร์"

"ไอ้สัตว์!"

"อยากได้ก็บอก เดี๋ยวกูจัดให้.."



---------



"ทำไมวันนั้นตอนเช้าไม่รอพี่ครับ"

"หนูตื่นแล้ว ก็เลยกลับ"

"แล้วไม่คิดจะติดต่อพี่"

"ก็ไม่มีคอนแทกต์นี่คะ"

"มาหาพี่ที่บาร์ยังมาได้เลย"

"ก็.. ไม่อยากจะไปรบกวนอีกค่ะ"

ดวินทร์อมยิ้ม เขามองเจ้าของแก้มเนียนที่แดงระเรื่อตลอดเวลาอย่างมันเขี้ยว และอดไม่ได้ต้องก้มลงหอมแก้มนั้น

"พี่วินทร์! ทำอะไรคะ!?"

มือเล็กรีบยกกุมแก้มแดง มนัสนันท์ตกใจที่คนตรงหน้าทำอะไรแบบนี้ในที่โล่งแจ้งกลางวันแสกๆ

เจอกันอีกครั้งชายหนุ่มก็ไม่คิดยับยั้งชั่งใจสักนิด

ดวินทร์เองก็ยิ้มขำแทนที่จะสลด

"พี่ก็แค่ลงโทษ"

"ลงโทษหนูทำไมคะ!?"

ชายหนุ่มยักคิ้วก่อนจะก้มลงกระซิบข้างหูคนตัวเล็ก

"ก็โทษฐานที่ทำให้พี่คิดถึงตลอดเวลาไงครับ"

--------
นิยายฟีลกู๊ด ไม่มีนอกกายนอกใจ
เน้นความหวานเป็นหลัก *อ่านตัวอย่างได้ใน readAwrite นะคะ

หากคุณรี้ดชอบความหวานนี้ ฝากกดใจ รีวิวด้วยนะคะ
ขอบพระคุณที่สนับสนุนผลงานค่ะ