รอยรักร้าว

️โปรย...

เพียะ!!

กรี๊ดดด!!!

เมื่อราฮิมลงแส้เป็นครั้งที่สามหญิงสาวไม่อาจอดกลั้นต่อความเจ็บปวด อารดากรีดร้องก่อนจะทรุดลงบนพื้นเป็นที่น่าสมเพชสำหรับใครหลายคน

หญิงรับใช้คนหนึ่งกำลังถูกเฆี่ยนตีอย่างทารุณในข้อหาแอบขโมยกินขนมของเจ้านาย มันอาจดูน่าสังเวชแต่กลับไม่มีใครมองด้วยความสงสาร

เพียะ!!!

เพียะ!!!

แผ่นหลังบอบบางแตกยับพอๆกับหัวใจที่แหลกสลาย อารดานอนแนบพื้นเพราะเจ็บจนทรงตัวไม่ไหว สติและภาพตรงหน้าก็เหมือนจะพร่าเลือนทุกขณะ

"นายท่าน! นายท่านหยุดเถอะ!"

ตัสนีมรีบวิ่งเข้ามาห้ามแล้วคุกเข่าอ้อนวอนราฮิม

"ยกโทษให้นางด้วย นางไม่ได้หมิ่นเกียรติพระคู่หมั้นแต่นางห้ามความอยากของนางไม่ได้เพราะนางมีครรภ์!"

ราฮิมแทบล้มทั้งยืนเมื่อได้ยินคำกล่าวนั้น มือที่กำแส้สั่นเทาอย่างไม่อาจควบคุม

"เจ้าว่าไงนะ"

"นางมีครรภ์นายท่าน อามีนากำลังท้องเมตตานางด้วย!"

ร่างสูงขยับเข้าหาหมายจะอุ้มเธอจากพื้นเพราะความลืมตัวแต่ก็ยังช้ากว่าสุไบดา

"ยามุสพานางไป!"

"หยุด!"

ราฮิมร้องห้ามเสียงกร้าวพลางกวาดตามองจนทุกคนนิ่งสนิท

"อัสมา!"

"ครับนายท่าน"

"เอาผู้หญิงน่ารังเกียจคนนี้ไปทิ้งกลางทะเลทราย เฝ้าดูจนกว่านางจะตาย ห้ามใครแตะต้องหรือช่วยเหลือนางโดยเด็ดขาด!"

สติรับรู้ในช่วงสุดท้ายของอารดาเจ็บปวดแสนสาหัส ทั้งกายและใจถูกทารุณจนแทบเสียสติ สิ่งที่เธอรู้เพียงอย่างเดียวในตอนนี้ ก็คือราฮิมต้องการกำจัดทั้งเธอและลูกให้พ้นทาง