หวนคืนครานี้ นางจะแต่งกับอ๋องอัปลักษณ์

เมื่อความตายในชาติก่อนสอนให้นางรู้ว่าบุรุษรูปงามเชื่อใจไม่ได้ ชาตินี้นางจึงหันไปคว้าอ๋องอัปลักษณ์มาเป็นสามีแทน

ทว่าใครๆ ก็เล่าขานกัน จวนอ๋องอัปลักษณ์นั้นน่ากลัวราวกับขุมนรก แต่สำหรับพระชายาตัวน้อยแล้ว มันกลับน่าปวดหัวเสียมากกว่า ก็สามีของนางน่ะสิ วันๆ ไม่พูดไม่จา เอาแต่จ้องมองนางด้วยสายตาคมกริบ แล้วก็หาเรื่องแกล้งไม่เว้นวัน เดี๋ยวอุ้ม เดี๋ยวจับมานั่งตัก เดี๋ยวแกล้งให้ยกของหนักจนหน้ามุ่ย นางจึงตั้งปณิธานว่าจะต้องพยศให้เขาทนไม่ไหวจนต้องขอหย่าให้ได้!

+++

"หนอย! ท่านอ๋องปีศาจ!" นางพึมพำกับตัวเองด้วยความเจ็บใจ "ท่านคิดว่าข้าเป็นลูกแมวเชื่องๆ ที่จะยอมให้ท่านรังแกอยู่ฝ่ายเดียวหรือไร! ใครว่ากันเล่า!"

ความอดทนของนางสิ้นสุดลงแล้ว การยอมจำนนเพื่อเอาชีวิตรอดกับการถูกหยามเกียรติและถูกกลั่นแกล้งราวกับเป็นของเล่นนั้นเป็นคนละเรื่องกัน ชาติก่อนนางยอมทนทุกอย่างจนตัวตาย แต่ชาตินี้นางจะไม่ยอมอีกต่อไป

นางสูดลมหายใจเข้าลึก ดวงตาเป็นประกายมุ่งมั่นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ในเมื่อเขาอยากจะเล่นเกมนี้นัก นางก็จะเล่นกับเขา! เขาคิดว่านางเป็นเพียงกระต่ายน้อยที่เอาแต่ตื่นตูมสินะ ได้! นางจะเป็นกระต่ายที่หันกลับมากัดนายพรานให้เลือดสาดไปเลย!

"คอยดูเถิด" นางกัดฟันกรอด "ข้าจะพยศ จะแผลงฤทธิ์ให้ท่านปวดหัวจนทนไม่ไหวไปเลย"

แผนการเอาคืนเริ่มก่อตัวขึ้นในความคิดของนางอย่างรวดเร็ว นางจะทำให้ชีวิตในจวนอ๋องของเขาวุ่นวายจนอยู่ไม่เป็นสุข นางจะทำทุกวิถีทางเพื่อยั่วโมโหเขา ทำให้เขาเบื่อหน่ายและรังเกียจนางจนทนไม่ได้

เป้าหมายสูงสุดของนางคือ ทำให้เขายื่นหนังสือหย่าให้นางด้วยตนเอง