ศิวาราตรี เล่ม 4 จบ

ข้าพเจ้ามิอาจจะกระทำได้ในสองสิ่ง
คือมิอาจจะฝ่าฝืนสัจจะที่ข้าพเจ้าได้ถวายเป็นกตเวทีบูชาไปแล้วประการหนึ่ง
ขณะเดียวกัน ข้าพเจ้าก็มิอาจที่จะทรยศต่อเผ่ามิลักขะอันเป็นสายกำเนิดของข้าพเจ้า
โดยยอมตนเป็นอาวุธของท่านต่อไปอีกประการหนึ่ง
ดังนั้นโดยเกียรติศักดิ์ของชายชาติชาตรี ขอท่านจงรับเอาเศียรของข้าพเจ้าไปเถิด...

...เกิดเป็นชายอาชาชาติ จงดูทุษยันต์เป็นเยี่ยงอย่างไว้เถิด เขาผู้นี้เพียบพร้อมแล้ว
ด้วยความกล้าหาญ เด็ดเดี่ยวเสียสละ กตัญญูกตเวทีแลสงวนสัตย์
ควรแก่การเป็นยอดบุรุษที่อนุชนรุ่นหลังทั้งหลายจะพึงเอาเยี่ยงอย่างต่อไป...