Just Married จีบทีพรุ่งนี้โสด

- กุ๊งกิ๊ง กวิสรา -

ฉันยอมโดนจับคลุมถุงชนง่าย ๆ เพราะกลัวขึ้นคาน ผู้หญิงวัยสามสิบอย่างฉันกลัวที่สุดเรื่องรถไฟขบวนสุดท้าย แต่รถไฟขบวนนี้ดันไม่ต้อนรับผู้โดยสารอย่างฉัน ฉันก็เลยจะลงสถานีหน้าเพื่อจับขบวนต่อไป
.
"ขอบใจที่มานะ ไม่งั้นพี่คงอึดอัดแย่"

"อึดอัดที่ต้องอยู่กับแฟนพี่สองคนน่ะเหรอคะ"

"แฟนอะไรกัน"

"จริงด้วย ต้องเรียกเมียใช่ไหมคะ"

"ไม่ใช่ทั้งสองอย่างนั่นแหละ"

ปลายเสียงที่ตวัดห้วนฟังดูก็รู้ว่าคนพูดกำลังไม่สบอารมณ์ นี่เขาไม่พอใจที่จะแต่งงานกับฉันรึเปล่า?

"เอ...นี่พี่เขามารึยังคะ"

"มาแล้ว อยู่ข้างนอกนั่นไง"

"อ้าว แล้วเราเข้ามานี่ไม่ชวนเขา มันจะน่าเกลียดไหมคะเนี่ย"

"เดี๋ยวคุณแอนก็คงออกไปเชิญเข้ามาเองนั่นแหละ พิ้งก์ไม่ต้องไปห่วงเขาหรอก"

ให้คุณแอนชวนเองงั้นเหรอ เป็นคุณ คุณจะรู้สึกยังไงคะ ส่วนฉันรู้สึกขัดใจสุด ๆ เลยแกล้งกระแทกกระเป๋าลงบนโต๊ะจนคนฝั่งโน้นได้ยิน

"เอ๊ะ นั่นใครน่ะ" เสียงใหญ่พูดขึ้นก่อนที่ฉันจะเห็นใบหน้าของเขาโผล่ขึ้นมาดูฉันจากอีกฝั่ง

ฉันทำหน้าเฉย ส่วนเขาหน้าซีดเป็นไก่ต้ม คงยังไม่รู้ละมั้งว่าคนที่ตัวเองกำลังนินทาเข้ามานั่งหัวโด่อยู่นี่ตั้งนานแล้ว แล้วเขาก็ผละออกไปคุยต่อ คุณต้องไม่เชื่อแน่ ๆ ว่าเขาตั้งใจพูดอะไรให้ฉันได้ยินบ้าง

"ถ้าไม่ใช่เพราะพ่อ พี่คงไม่แต่ง"

"พี่ไม่อยากแต่ง?"

"อืม ก็อย่างที่บอก เพราะเหตุผลทางธุรกิจ"

ไม่ต้องย้ำมากก็ได้ ฉันรู้ ฉันได้ยิน!
....

- ป๋อ ปวเรศ -

เมียของผมเหมือนมนุษย์เครื่องจักร เช้าตื่นไปทำงาน เย็นเลิกงานมา กินข้าว อาบน้ำ เข้านอน วนอยู่ในลูปเดิม ๆ ที่สำคัญ ลูปชีวิตของเธอไม่เคยมีผม เราแต่งงานเพราะผู้ใหญ่ก็จริง แต่จำเป็นต้องเย็นชาขนาดนั้นไหม?
.
ผมไม่ขัดข้องที่ต้องเป็นฝ่ายย้ายเข้า เพราะคิดเพียงแค่ว่า ชั่วคราว อะไรก็ได้ทั้งนั้น ดูท่าอีกฝ่ายคงคิดไม่ต่างกัน ก็เล่นถามคำตอบคำซะขนาดนั้น เฮ้อ...นี่ผมเพิ่งแต่งงานกับมนุษย์เครื่องจักรที่ไม่มีหัวใจรึเปล่านะ...

ตกเย็นพอเมียมนุษย์เครื่องจักรกลับมา ผมก็รีบปรี่เข้าไปเทสต์เครื่อง เอ๊ย ชวนคุยทันที

"เหนื่อยไหมครับ"

เธอมองผมงง ๆ ก่อนตอบว่า "ไม่ค่ะ"

"เครื่องจักรทำงานมาก ๆ ยังต้องพัก คนเราก็เหมือนกัน"

"คุณปวเรศกำลังจะบอกอะไรฉันเหรอคะ"

"ผมแค่เป็นห่วง เห็นคุณเอาแต่ทำงาน ร่างกายจะไม่ไหวเอานะ อายุก็ไม่ใช่น้อย ๆ แล้วนี่..." พูดจบ ผมแทบอยากกลืนประโยคสุดท้ายกลับลงคอไป แต่มันไม่ทันนี่สิ

"นี่ คุณ" เธอหันมาจิกตาทำเสียงเขียวใส่ "ถ้าปากจะเหม็นแบบนี้ ก็ไม่ต้องอ้าก็ได้นะคะ" แล้วเธอก็สะบัดก้นงอนงามเดินหนีผมขึ้นบันไดไป

สาบานนะ ว่านี่คู่ข้าวใหม่ปลามัน? รอก่อนเถอะ รอให้ผมจับกดเตียงก่อน แล้วเธอจะไม่มีวันเดินหนีผมอีกเลย
....