คนโปรดของคุณอา

"ลืมแล้วหรือว่าอยู่ในความปกครองของอา หรือต้องให้จัดการหนูถึงจะไม่ดื้อและยอมเชื่อฟังอา"

"อาคิณคิดจะทำอะไรกันแน่ หนูไม่ได้พูดว่าจะไปทำงานที่บริษัทของอาสักหน่อย บังคับหนูเหรอ งั้นหนูจะฟ้องคุณนายแม่ว่าคุณอาแกล้ง อ๊ะ! ปะ ปล่อยนะครับ"

เหมือนว่าตอนนี้วาโยยิ่งดิ้นขัดขืนเท่าไรอคิณก็ยิ่งกระชับกอดร่างบางแน่นมากขึ้นเท่านั้น

อคิณแค่สัมผัสแนบชิดก็คล้ายกับสูญเสียสติสัมปชัญญะ เมื่อได้กลิ่นกายหอมหวานอันเป็นเอกลักษณ์ประจำตัวเย้ายวนชวนหลงใหล อคิณเองจึงเผลอสูดดม เพียงแค่ร่างกายเขาแนบชิดกับแผ่นหลังบาง ก็ไม่อาจยับยั้งใจได้อีก

ชายหนุ่มขยับใบหน้าเข้าไปใกล้ซอกคอขาว ยิ่งเห็นว่าวาโยที่อยู่ในอ้อมกอดหลับตาปี๋ เขาจึงตั้งใจขโมยหอมแก้มเนียนไปฟอดใหญ่ก่อนปล่อยวาโยออกจากอ้อมแขนแกร่ง

ฟอด~

"บอกว่าเกลียดอาแล้วทำไมถึงหน้าแดงเป็นลูกตำลึงแบบนี้ล่ะ เขินอาอยู่หรือเปล่า...หืมมม"

"ปะ~ เปล่าสักหน่อยหนูไม่ได้เขิน!! อาคิณอย่ามาทำแบบนี้กับหนูอีก ออกไปจากห้องหนูเดี๋ยวนี้นะ"

"เมื่อกี๊วาโยบอกจะฟ้องคุณแม่ ว่าอาบังคับให้ไปทำงานที่บริษัท งั้นก็โทรไปฟ้องท่านด้วยสิว่า อากอด แล้วก็หอมแก้มหนูด้วย"

"อาคิณ!"