คืนเงาให้จันทร์

ต่อให้เด็กมันยั่ว แต่จะหลวมตัวไม่ได้
.
เรื่องย่อ :
เหตุการณ์เริ่มต้นจากวันที่จรินทร์เดินทางไปร่วมงานสวดศพ เขาได้ยินเสียงเอะอะโวยวายดังมาจากทางหลังบ้าน ก่อนจะเห็นเด็กสาวคนหนึ่งเดินออกมาด้วยสภาพดูไม่ได้ พร้อมกับกระเป๋าเป้ใบเก่าๆ เขาไม่ลังเลที่จะเดินไปทัก และยื่นมือช่วยเหลือเด็กคนนั้น ในอดีตเขาเคยสูญเสียน้องสาวแท้ๆ ไป พอเห็นเจิมจันทร์แล้ว ทำให้เขาอยากให้ชีวิตใหม่แก่เธอ
การถูกเลี้ยงดูมาแบบผิดๆ ทำให้เจิมจันทร์มีความคิดที่ผิดแปลกจากคนทั่วไป เธอเป็นเด็กแก่แดด ชอบถึงเนื้อถึงตัว ถึงขั้นเดินเข้ามาในห้องนอนของจรินทร์ เพื่อที่จะมอบร่างกายให้เป็นสิ่งตอบแทน เขาจึงทำตัวเป็นพี่ชายที่ดี คอยสอนน้องสาวคนนี้ ให้กลับมาอยู่ในสังคมได้แบบปกติอีกครั้ง
.
"ฉันไปอยู่กับคุณได้จริงๆ เหรอคะ?" แววตาสิ้นหวังเห็นแสงรำไร ตอนนี้คว้าอะไรได้ก็ต้องรีบคว้า
"อืม ได้สิ รอฉันตรงนี้"
ร่างสูงอยู่ในชุดกางเกงสแล็คกับเสื้อเชิ้ตดำเพื่อมาร่วมงานศพ เขาเดินตรงไปยังรถยนต์สี่ประตูเงาวับที่จอดอยู่ ก่อนจะขับมาจอดเทียบร่างบาง
เจิมจันทร์เปิดประตูรถรุ่นใหม่ไม่เป็น ดีที่คนขับใจเย็นปล่อยให้เด็กลองเปิดหลายๆ วิธี สุดท้ายเธอก็พาตัวเองเข้ามาในรถได้สำเร็จ
"ชื่ออะไร อายุเท่าไหร่?" จรินทร์ถามเสียงเรียบ ขณะขับรถมุ่งหน้าไปที่บ้านของตน
"หนูชื่อเจิมจันทร์ อายุ 15 ค่ะ"
"ฉิบหาย"
พอรู้ว่าอายุยังไม่บรรลุนิติภาวะ คุก ก็เริ่มเข้ามาใกล้ แม้เขาจะไม่มีเจตนานำเด็กไปทำอะไรมิดีมิร้ายก็เถอะ
"คุณล่ะคะ" เสียงหวานถามพลางตั้งใจฟัง เพื่อจดจำชื่อผู้มีพระคุณ
"ฉันชื่อจรินทร์ อายุก็ห่างกันเยอะ ไม่ต้องรู้หรอก"
คำว่าแก่มันคับอก เขาไม่อยากรู้สึกแก่ไปมากกว่านี้ ปีนี้ก็อายุครบ 35 พอดี รวมๆ แล้วอายุห่างกัน 20 ปีเชียว