แอบรักพี่ชายเพื่อน(ภาคต่อ พี่เสือของนับดาว)

หยดน้ำตาแรกหล่นลงที่หลังมือ
ตามมาด้วยอีกหยด...และอีกหยด
เธอยกมือขึ้นปาดเร็ว ๆ แต่ยิ่งปาดมันก็ยิ่งไหล
ไม่มีคำพูด ไม่มีเสียงร้อง มีเพียงเสียงสะอื้นแผ่วเบาในลำคอ
ความเงียบโดยรอบยิ่งขยายความเจ็บให้ชัดเจนมากขึ้นไปอีก
"เราคงไม่ควรคาดหวังอะไรจากคนที่ยังไม่เลือกเราสินะ"
เธอคิดในใจ
ก่อนจะนั่งลงที่ม้านั่งเล็ก ๆ ตรงมุมเงา หยิบทิชชูจากกระเป๋าออกมาเช็ดน้ำตาช้า ๆ
ภาพของณภัทรที่นั่งอยู่กับมายด์ยังวนเวียนในหัว
ทั้งรอยยิ้ม รอยตา และระยะห่างที่ดูไม่ห่างกันเลย
นับดาวสูดลมหายใจลึก ๆ แล้วพยายามกดความรู้สึกให้กลับลงไป
แต่ความจริงคือเธอทำไม่ได้
เพราะมันไม่ใช่แค่เรื่องของการแค่ "เข้าใจผิด"
มันคือความรู้สึกที่เธอ "ค่อย ๆ ผูกพัน" กับเขาทุกวัน...โดยไม่รู้ตัว
หลังจากวันนั้น...ที่นับดาวบังเอิญเห็นเขากับมายด์นั่งกินข้าวด้วยกัน
ณภัทรก็เงียบหายไปอย่างน่าใจหาย
ข้อความที่เคยทักมาทุกเช้า กลับกลายเป็นเพียง "วันนี้มีเคสเยอะนะ เดี๋ยวค่อยคุยกันนะครับ"
สายที่เคยโทรมาตอนเลิกงาน กลับกลายเป็น "ขอโทษนะ ช่วงนี้พี่งานเยอะมากเอาไว้พี่ว่างแล้วเราไปหาของอร่อยๆกินกันนะครับคนดี"
ทุกวันเหมือนมี "ข้ออ้าง" ใหม่เสมอ
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องงาน เรื่องเคสด่วนต่างๆ
แต่นับดาวรู้ดี...ว่าเขาไม่เหมือนเดิม
เย็นวันหนึ่ง ขณะที่นับดาวนั่งอยู่ในร้านกาแฟเล็ก ๆ ใต้คอนโด
เธอเปิดหน้าจอมือถือ ไล่อ่านข้อความที่ค้างคาไว้จากเขาเมื่อสองวันก่อน
มันสั้น และเย็นชาเกินกว่าคนที่เคยพูดว่า "อยากดูแลเธอ"
จะพิมพ์มา
"พี่ขอโทษนะ นับ...ช่วงนี้มีเรื่องวุ่น ๆ นิดหน่อย ไว้ทุกอย่างเข้าที่แล้วจะเล่าให้ฟังนะครับ"
เธอหลับตาลงช้า ๆ
เสียงหัวใจในอกยังเต้นเหมือนเดิม แต่มันเริ่มเต็มไปด้วยคำถาม
เขาแค่ยุ่ง...
หรือว่าเธอไม่สำคัญพอกันแน่
นับดาวรู้ว่าไม่ควรคิดลึก
รู้ว่าไม่ควรคาดหวังกับสิ่งที่ยังไม่มีคำเรียกชัดเจน
แต่จะให้เธอไม่รู้สึกอะไรเลยมันเป็นไปไม่ได้
เพราะเธอไม่ได้รักเขา "เล่น ๆ"
และเพราะเขาเคยทำให้เธอเชื่อว่าเธอเป็นคนพิเศษ