ลิขิตรักบุปผาโลหิต

ในความคิดของฉางฉีนั้น ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว มิใช่ความคิดที่นางจะนำมาใช้ได้เลยจริง ๆ ความดีควรกระทำกับคนดี แบบนั้นจึงไม่นับว่าผิด ส่วนคนชั่วช้า ไยต้องเสียเวลาทำดีให้เหนื่อยเล่า
บุปผา เมื่อตกลงในกองไฟ ก็กลับกลายเป็นดังเถ้าถ่าน ผู้คน เมื่อตกลงในความเคียดแค้นชิงชัง ไยมิใช่ถูกความเคียดแค้นชิงชังแผดเผา จนอยู่มิก็ได้ ตายก็ไม่สงบ
เรื่องราวที่ดำเนินมาเช่นนี้ หากยังคาดหวังให้ความยุติธรรมเข้ากอบกู้ศักดิ์ศรี ย่อมมิต่างจากเฝ้ารอความตายกัดกร่อนหัวใจอย่างเชื่องช้า คนเมื่อกระทำเรื่องอันเลวร้ายลงไปแล้ว มันคงมิรอให้ผู้อื่นได้มาค้นพบ มันยังต้องรีบร้อนซ่อนเร้น ทำลายหลักฐานไปจนสิ้นซาก
ซางฉีก็เช่นกัน ความเป็นจริงเมื่อปรากฏขึ้นตรงหน้า นางย่อมมิยินยอมให้พวกมันได้ใจไป นางยังจะต้องทำให้พวกมันรู้ซึ้งถึงแก่นแท้
ตาชดใช้ตา แขนชดใช้แขน ชีวิตก็ชดใช้ด้วยชีวิต เช่นนี้จึงจะนับว่าถูกต้องเหมาะสมที่สุด